Wat is het toch heerlijk als iemand de gevestigde denkbeelden eens op zijn kop zet, en opnieuw begint na te denken. Zoals de Amerikaanse ontwerper William McDonough, die maandagavond in de Tegenlicht-uitzending Afval = voedsel (kijk dan! ) uitlegde hoe hij bij grote bedrijven binnenstapt om ze te vertellen dat het produceren van afval economisch dom is. "Want waarom zou je iets produceren wat je vervolgens weggooit? Dat is toch niet logisch?" McDonough heeft niet alleen gelijk, hij heeft ook een alternatief. Samen met de Duitse chemicus Michael Braungart kijkt hij opnieuw naar de bedrijfsprocessen van grote fabrikanten, en ontwikkelt vervolgens een nieuw productieproces, waarbij afval tot het verleden behoort. Zo zette hij het hele bedrijfsterrein van Ford op zijn kop, maakte het milieuvriendelijk, en bespaarde het bedrijf miljoenen per jaar. Zelfs de directeur van Ford, toch niet iemand met milieu hoog op zijn prioriteitenlijst, was enthousiast. Want, zo zei hij nadat hij opnieuw had nagedacht: " Het is natuurlijk een beetje raar dat we 10.000 kilo grondstoffen nodig hebben om een auto te bouwen die 2000 kilo weegt. Het zou logischer zijn om 2000 kilo grondstoffen te gebruiken voor diezelfde auto."
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Gisteravond waren drie leden van de PNVD: de zogenaamde ‘pedopartij’ te gast bij Pauw & Witteman. Tijdens het gesprek knalde het al direct tussen Pauw en de pedo’s en dan vooral tussen Pauw en de jongste knaap van de PNVD. Deze jongeman -die tot voor kort nog rondneusde op de opleiding pedagogiek- weigerde vragen als “op welke leeftijd val je” te beantwoorden. Hij stond erop dat hij uitleg mocht geven over het gehele verkiezingsprogramma wat volgens hem een breed georiënteerd klassiek liberaal programma is. Hij kreeg hiervoor niet de kans, het knalde nog wat met Pauw, de andere twee pedo’s sputterden nog wat, Witteman zei nog wat en Pauw keek boos voor zich uit. Uiteindelijk toen de twee anchormannen weer terug aan de hoofdtafel met de hoofdgasten nog even doorpraatten over de pedo’s, maar deze niet meer mochten reageren verlieten de pedo’s boos de studio.
Wat is dit nu voor ’n televisie vroeg ik mij af?
Pedofielen, pedoseksuelen of pedosensuelen roepen zeer heftige reacties op. Dat is logisch want ze komen aan wat ons het meest dierbaar is: onze kinderen, de toekomst van onze samenleving. In feite beschadigen pedo’s de toekomst van onze samenleving en zijn het dus eigenlijk terroristen. Maar hoe moet je als presentator omgaan met dit type terroristen, die in feite slachtoffer zijn van hun eigen psychische afwijking? Zoals Pauw het deed volgens mij niet, daar hebben de kijkers niks van geleerd. Als kijker had ik graag een kijkje gekregen in ziel van de pedo. Pauw had dan ook meer ruimte moeten laten om ze ook de andere punten uit hun verkiezingsprogramma te kunnen uitleggen. De ver doorgevoerde vrijheidsprincipes van het programma lijken mij best interessant om over te debateren/filosoferen. Zodra vervolgens kinderen ter sprake zouden komen was er nog alle ruimte om deze heren op spectaculaire en camera-genieke wijze klem te zetten. Maar daar koos Pauw niet voor. Misschien kwam het door zijn emoties? Eerder denk ik dat het een gespeelde verontwaardiging was die past bij de burgelijkere en plattere formule van zijn huidige programma in vergelijking met het intellectuelere Woestijnruiters. Het incontinente Spoorloos-publiek van Nederland1 moet immers niet al te veel in verwarring gebracht worden en pedo’s dienen derhalve met een preemptive strike neergesabeld te worden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wat zijn uw verwachtingen aangaande de nieuwe programmering van de publieke TV zenders?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.