Kom maar op met dat Mea Culpa!

Wijnand Duyvendak was een van de stuurders van het geweld in de Vondelstraat. Een wolf in schaapskleren. De man is één grote leugen. Schande dat hij in de Tweede Kamer kon komen. Goed dat hij weg is. In een ultieme poging om zich bij Duyvendak-bashers Elsevier en Telegraaf te voegen haalt De Volkskrant een citaat aan van ex-politieman Dick Grijpink. Hij schrijft een biografie, waarin veel aandacht is voor de jacht van de politie op Duyvendak. Klinkt de naam Grijpink u bekend in de oren? Dat kan. De oud-politieman was ook jarenlang directeur van de Taxi Centrale Amsterdam, die er een gewoonte van maakte om in het recente verleden knokploegen op concurrenten af te sturen, en in de kas van de taxicentrale te graaien. Oud-crimineel Steve Brown brengt hem zelfs in verband met Klaas Bruinsma. Dat een man met dergelijke credentials in de jaren tachtig bij de politie zat, hoeft helemaal niet verwonderlijk te zijn. In die jaren waren actievoerders weliswaar radicaal (sorry, radikaal), maar de politie net zo goed. Bakken belastinggeld werden uitgegeven aan het volgen van krakers, links tuig en demonstranten, bij gebrek aan andere staatsgevaarlijke elementen. Intimidatie, corruptie en het verzwijgen van criminele handelingen was schering en inslag. Dapper dus van Grijpink dattie een boekje open doet. Maar wel excuses graag. Van hem, van politieagenten, medewerkers van inlichtingendiensten, leden van knokploegen en corrupte huisbazen. De onderste steen moet boven: IK WIL EEN WAARHEIDSCOMMISSIE!!!

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige