Volentekriebels | Scootervrij

De scooter is geen statussymbool, maar het vervoersmiddel voor luie mensen. De Jan Pieter Heijestraat in Amsterdam is als sokken of je tanden poetsen: wel nuttig, niet boeiend. Hij verbindt twee straten die er wel toe doen, de Overtoom en de Kinkerstraat, maar op een paar leuke Ethiopische restaurantjes na heeft de JP Heije zelf niets te bieden. Sinds afgelopen donderdag is het echter mijn favoriete straat van de hele wereld. De gemeente voert namelijk een proef uit met scootervrije fietspaden. Scooters op fietspaden zijn nog vervelender dan bedorven olijven op je pizza, want die toeteren tenminste niet dat ze er langs willen. Het is de bedoeling dat de proef wordt uitgebreid naar de hele stad en dat uiteindelijk elk fietspad in Nederland scootervrij wordt. Stadsdeel West verwacht een positief effect op de verkeersveiligheid. Zelfs als dat niet het geval is, zouden scooters van de fietspaden geweerd moeten worden. Ze zijn een bron van fijnstof en daarmee uitermate schadelijk voor fietsers. Ook voor scooterrijders zelf is het ongezond. Ze krijgen geen beweging, worden dik en lelijk, raken verbitterd, gaan PVV stemmen, sterven eenzaam en ongelukkig en worden gecremeerd tussen de paarden. Dat is voor die paarden ook niet leuk.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.