#Dezeweek | 3 redenen waarom Poetin beter thuis had kunnen blijven

Eerder uitte ik al mijn voorzichtige twijfel over het nut van staatsbezoekjes. Er moet op een dergelijk moment zó een ongemak door het torentje waaien, ik kan de gedachte daaraan bijna niet aan. Maar er zijn nog wel meer redenen waarom Poetin beter thuis had kunnen blijven. 1. Het is zinloos NOS kopt ‘Rutte en Poetin spraken over mensenrechten’. Wat een waardeloos gesprek moet dat geweest zijn. Uitzichtloos natuurlijk, geen van beide partijen zal na even nadenken zeggen: 'Je hebt helemaal gelijk, ik ga het helemaal anders doen.' Sterker nog, het werd in realiteit zelfs een beetje moddergooien. Nadat Rutte de Russisch premier wees op zijn mensonterende homo-wet, antwoordde deze met: 'Wat je zegt ben je zelf!' Om vervolgens Martijn en de SGP aan te halen als argumenten. Volgens sommigen een ware diss, volgens mij juist een illustratie voor de fundamentele verschillen die een vruchtbaar gesprek onmogelijk maakten. Waar de Russische situatie juist een uitdrukking is van een beletting van vrijheid, is de Nederlandse situatie een uitdrukking van (wellicht te veel) vrijheid.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een paar vragen voor Netanyahu

, door

Misschien dat nog niet iedereen het weet, maar op 18 en 19 januari, volgende week dus, brengt Benyamin Netanyahu op uitnodiging van de Nederlandse regering een bezoek aan Nederland. Hij zal lunchen met koningin Beatrix, en praten met premier Rutte en minister van buitenlandse zaken Uri Rosenthal.

Van het gesprek met de laatste twee moeten we ons niet te veel voorstellen. Van Rutte kunnen we vooral beleefdheden verwachten. En Rosenthal belijdt weliswaar met de mond het officiële EU-standpunt betreffende de oplossing van het Israelisch-Palestijnse conflict, maar in de praktijk heeft hij sinds zijn aantreden eigenlijk nog geen enkele kritische opmerking gemaakt over het beleid van de huidige Israelische regering – eerder het tegendeel. Het zal er dan ook vooral op neerkomen dat de banden tijdens dit gesprek nog verder worden aangehaald en nieuwe vormen van samenwerking een impuls krijgen.

Netanyahu heeft echter ook een ontmoeting van de commissie buitenland van de Tweede Kamer. En aangezien die niet uitsluitend bestaat uit leden van de VVD, het CDA of de PVV, komt wellicht een enkel Kamerlid op het idee ook wat kritische dingen te berde te brengen. Welnu, er is keus genoeg:

1) De constatering in een rapport van Vrede Nu van deze week dat de bouwactiviteiten in de bezette gebieden over 2011 met 20% zijn toegenomen, terwijl in Oost-Jeruzalem een ongekend aantal (namelijk ca. 5000) nieuwe wooneenheden in verschillende stadia van planning verkeren. Daarnaast staan ook nog eens 55 wooneenheden op stapel midden in Arabische wijken. Onderwijl lijken de plannen voor de zogenoemde E1 sector die de verbinding vormt tussen Jeruzalem en Maaleh Adumim vaste vorm te gaan krijgen, zodat de Westoever definitief in tweeën dreigt te worden geknipt. En dan staan ook nog eens 11 zogenaamd ‘illegale’ nederzettingen (nederzettingen die door Israel zelf als illegaal worden aangemerkt) op de nominatie om te worden ‘gelegaliseerd’. (Ik heb het verslag van Peace Now samengevat op mijn zusterblog – de volledige versie van Peace Now zelf staat hier.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het gekrenkte ego van Wilders

, door

‘Kwaad’, ‘beledigend’, schandelijk’, ‘onjuist en ongepast’, het zijn overbekende kwalificaties uit de mond van PVV-leider Wilders en zijn volgelingen. Donderdag viel de eer te beurt aan de Indonesische ambassadeur Yunus Effendi Habibie, die het had gewaagd zijn zorgen uit te spreken en het komende staatsbezoek van de Indonesische president wilde heroverwegen ingeval er een regering met Wilders zou komen.

Wilders haastte zich om te melden dat de ambassadeur vrijheid van meningsuiting heeft, maar wat stelt dat voor als hij in dezelfde adem van onze minister van Buitenlandse Zaken eist dat hij de ambassadeur ontbiedt, hem de oren wast en een toontje lager laat zingen? Dezelfde Maxime Verhagen, aldus Wilders, ‘die in een andere positie toch bezig is om vriendschapsbanden te proberen te smeden met de PVV’. Alsof dat relevant is voor de beoordeling van de uitspraken van Habibie door de Nederlandse regering.

Als ik het er niet mee eens ben, en het is namens de regering gedaan, dan vindt ik ook dat de regering, althans dat is mijn vraag, moet zeggen dat daar afstand van wordt genomen en dat helder maken aan die Indonesische ambassadeur.

Dus: omdat Wilders het er niet mee eens is, moet onze regering de ambassadeur ringeloren. Hoezo vrijheid van meningsuiting. Natuurlijk mag Wilders wel alles zeggen, maar niemand mag daar iets van vinden, laat staan consequenties aan verbinden. Vindt Yunus Effendi Habibie echter iets, dan mag hij eigenlijk helemaal niet zeggen wat hij wil, want we moeten er consequenties aan verbinden, we moeten laten zien dat die vriendschapsbanden die we smeden ons menens zijn. Het heeft een hoog gehalte van: ‘wie niet voor mij is, is tegen mij’. Het is de gekrenkte trots van de narcist die vindt dat hij onvoorwaardelijk gesteund dient te worden, ongeacht zijn doen en laten.