#Dezeweek | Astronauten, reuzen en prutsers

Peter Buurman keek voor het eerst in zijn leven naar de halve finale van het Songfestival. Ik moet bekennen dat ik afgelopen dinsdag voor het eerst in mijn leven naar de halve finale van het songfestival heb gekeken. Ik moet ook bekennen dat het één van de leukste dingen is geweest die ik de afgelopen tijd gedaan heb. Wat een gekte. Wat daar allemaal gebeurt, zou ik in mijn ergste koortsdromen nog niet kunnen verzinnen. Ik heb mijn ogen uitgekeken, al snapte ik het soms nog niet helemaal. Oekraïne had een act waarin de zangeres het podium op gedragen werd in de armen van een hele grote vent. Hij was verkleed als reus en elke keer als hij zijn grote voeten neerzette, lieten ze de camera trillen voor extra effect. Als ik het commentaar van Jan Smit moest geloven was het Igor, de grootste man van Amerika, maar van oorsprong wel Oekraïens. Toen hij de dame eenmaal had afgeleverd op de rots waarvan zij haar nummer ten gehore bracht verdween de reus snel weer van het podium. Niks meer van gehoord.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Volentekriebels | Festivals rustig verlopen en de droom van Anouk

COLUMN - De berichtgeving over festivals is in en in treurig, net als Anouk met haar ‘Even Apeldoorn bellen’-hoax.

De zon schijnt en dus breekt in het hele land de festivalkoorts uit. In de media barsten ondertussen de nodige achtergronddiscussies los. De toename van het aantal festivals zou bijvoorbeeld schadelijk zijn voor het clubcircuit. En vanwege de gehate package deals (elke headliner neemt een roedel kutbands mee die festivals verplicht moeten programmeren) is er op Rock Werchter nauwelijks ruimte voor Belgische acts.

Smullen voor muziekscènefetisjisten, maar jan met de korte tampeloeres heeft aan dat soort specialistische discussies geen enkele boodschap. Algemene media willen de festivals echter niet helemaal onopgemerkt voorbij laten gaan en daarom hebben ze twee varianten bedacht om er iets over te vertellen: ‘Festival X is rustig verlopen’ en ‘Zo en zoveel aanhoudingen op festival Y’.

De eerste variant suggereert dat de normaalsituatie is dat een festival onrustig verloopt. Onzin natuurlijk. De sfeer op een festival is ongeveer honderdmiljard keer beter dan tijdens de maandagochtendspits op Utrecht Centraal. Het is een godswonder dat daar niet wekelijks tientallen doden vallen.

Optie twee is zo mogelijk nog onbenulliger. ‘Honderd aanhoudingen op Lowlands’ betekent dat honderd mensen zo dom waren om direct na het betreden van het terrein intuïtief in hun zakken te voelen of hun pilletjes er nog zijn. De politie in burger pikt dat soort beginners er gemakkelijk tussenuit. Dat op datzelfde festival tienduizenden mensen de tijd van hun leven hebben, dat er honderden liefdesrelaties en eeuwige vriendschappen ontstaan, dát zouden media moeten melden. Anders kunnen ze beter zwijgen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Riccardof (cc)

Elders zit familie van Azerbeidzjan’s president er warmpjes bij

Azerbeidzjan mag dit jaar gastland zijn voor het Eurovisie Songfestival. Dat is natuurlijk al een uitdaging voor veel Europese landen. Want zo heel democratisch is het daar nou ook weer niet. Maar dat mag de pret niet drukken.
En als er dan ook nog de schoonzoon van president İlham Əliyev, als tussenact naar voren geschoven wordt, klaag je ook niet. Want klagen zou het politiek maken…. Maar natuurlijk.
De werkelijke populariteit van die schoonzoon, Emin Agalarov, is moeilijk online te peilen. Maar er lijkt een luchtje aan te zitten.

En als dan toch de schoonzoon ter sprake komt, dan ook de vrouw waar hij mee getrouwd is. De dochter van de president. Die is namelijk via via via mede-eigenaar van een maatschappij die naar goud gaat zoeken in Azerbeidzjan. En ook dat verhaal voelt niet helemaal comfortabel. Er zijn in ieder geval weer gedupeerden. En het zijn niet de machthebbers.

Ook oncomfortabel is het verhaal over pillen die van China naar Zuid-Korea gaan, gemaakt van dode foetussen of dode kinderen. Schijnt goed voor de potentie van mannen te zijn. Eigenlijk alles wat fout is qua medicijnen is kennelijk goed voor mannen.
Maar Zuid-Korea snapt inmiddels wel dat ze in de vaart der volkeren mee moet en gaat proberen er een rem op te zetten.
Het roept dan wel de vraag op wat er dan met al die dode Chinese foetussen gebeurt. Want daar is nog steeds een overschot van.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eurovisie songfestival: Nederland gaat door!

Sieneke (Persfoto van haar website)

Ik stel me een vergadertafel voor, zo’n twee jaar geleden. Hind is net afgeserveerd en het comité dat de Nederlandse inzendingen nomineert heeft het gehad. Met het Oostblok- blok, de vriendjespolitiek en het Eurovisie songfestival in het algemeen. Dit moet stoppen. De voorzitter stelt voor om het dan nu maar eens expres compleet te verknallen, zodat Nederland nu voor eens en voor altijd uit haar lijden verlost wordt. De ultiem slechte kandidaat en dito liedje nomineren, bijvoorbeeld, waarna heel Nederland smeekt om nooit meer met dat hele festival geconfronteerd te hoeven worden en we ons – met heel goede reden – terug kunnen trekken.

Ik stel me een tafel voor, vorig jaar. Een grafstemming. Mission not accomplished. Shine, het meest wanstaltige Nederlandse songfestivalproduct ooit, heeft het boven verwachting slecht gedaan. Mooi. Twee na laatste in de halve finale, de natie stond voor lul. Maar in plaats van zich beschaamd afkeren van het antieke festival gaat Nederland door. Het comité staat voor een bijkans onmogelijke opgave. Hoe het vorige jaar te overtreffen? Na lang beraad besluiten ze om een smurfenlied te sturen. Een van de leden stelt ook nog een orgel voor. Ja! Dat moet het zijn, een orgel! Werkelijk alles zat mee. Nederland leek de organisatie te begrijpen en koos voor een 18-jarig wat labiel kapstertje met de uitstraling van een 40-jarige uitgebluste schoonmaakster. Met deze combinatie is de laatste plek in de voorronde haalbaar, zelfs bijna zeker. Met dat resultaat zal Nederland zich toch zeker van dit wangedrocht afkeren. De sterren stonden gunstig. Toch?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zing een lied (of niet)

Op de foto met de winnaars van 2006 (foto: Flickr/Pvt. Pondscum)

Moeten we niet eens ophouden met het songfestival? Het is een jaarlijks terugkerende vraag. Al drie jaar halen we de finale niet en ondanks het feit dat er nu twee voorronden zijn en de vakjury van stal is gehaald om tegenwicht te bieden aan de Balkanbende zou het me niets verbazen als Hind vanavond verliest van een Ierse kalkoen. Als zelfs songfestival-gigant Ierland het opgeeft, wie zijn wij dan om stug vol te houden? Over die oostblok overwinningen valt trouwens te twisten, vanaf 2004 waren maar 4 van de 10 punten-grossierders oud-IJzeren Gordijn landen. Het lijkt eerder te maken te hebben met kwaliteit (die, ik geef toe, relatief is bij het Songfestival) en enthousiasme.

Maar weer sturen we een zouteloos niemendalletje, dit keer overgoten met een exotisch sausje, ons niet realiserend dat de trend van de buikdansbare liedjes al over is sinds de Turkse Sertab in 2003 won. Waar is die VOC-mentaliteit als je hem nodig hebt? Waarom sturen we Jan, Pier, Tjoris en Korneel niet? Want die hebben baarden. En waarom niet onze grootste export-producten gestuurd? Tiësto en Armin van Buren kent iedereen en een ‘song’-festival is het allang niet meer. Meedoen lijkt me inmiddels volkomen ondergeschikt aan winnen. Tòch?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.