Jong geleerd, oud en vet?

Goede gewoonten kun je niet jong genoeg aanleren. Daarom komt Organix met een blij persbericht waarin ze goed nieuws aankondigen: snacks voor peuters, dreumesen en baby's zonder allerlei rommel erin, en vooral geen toegevoegd zout of bewerkte suikers. Is dat goed nieuws? Ik weet het niet. Dat snacken, wordt dat niet wat erg vanzelfsprekend gevonden de laatste jaren? De vraag hoe je moet snacken wordt hier omstandig beantwoord, maar de vraag óf je wel moet snacken lijkt niet eens meer aan de orde. En toch was er een tijd, nog niet eens zo heel erg lang geleden, waarin een hapje om tien uur en een hapje om vier uur voor junior nog niet de regel was. Toevallig was dat ook een tijd waarin er aanzienlijk minder zwaarlijvigheid bij kinderen voorkwam dan anno 2011. Ik zeg niet dat die twee gegevens verband houden, maar wie op het tegendeel wil wedden doet er volgens mij goed aan daar geen jaarinkomen op te zetten.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.