Closing Time | Closing Time

https://www.youtube.com/watch?v=xGytDsqkQY8&list=RDxGytDsqkQY8 Tot mijn ontsteltenis is dit nummer nog nooit langsgekomen in deze serie. Een omissie die nodig rechtgezet moest worden. Bij deze. Semisonic was geen grungeband, geen boyband, geen rebellie. Ze waren de soundtrack van het moment waarop de Amerikaanse middenklasse dacht dat de geschiedenis voorbij was. De koude oorlog was gewonnen, Bill Clinton speelde saxofoon, en iedereen dacht dat het internet de democratie zou redden. Closing Time klonk als het geluid van tevredenheid, het soort tevredenheid dat achteraf bezien altijd de voorbode is van een crash. Zanger Dan Wilson schreef het nummer over het sluiten van een café, maar het ging ook over geboren worden, iets wat ik pas doorhad toen ik vandaag jaar oud was. Een dat nieuwe begin betekent immers ook dat iets anders ophoudt te bestaan. Ofzo. En dat is precies wat de jaren negentig waren: een decennium dat dacht dat het alles kon vernieuwen zonder iets te verliezen. Ofzo. De band verdween daarna in de nevel van één-hit-wonderdom. Hun volgende nummers,  zoals Secret Smile of Chemistry waren nog aardig, maar het publiek was alweer verder, richting de ironie van de jaren nul. Toen de banken instortten, bleek Closing Time profetisch: “Every new beginning comes from some other beginning’s end.” Dan Wilson schreef later nog nummers voor Adele’s , the Dixie Chicks en Taylor Swift. Vandaag klinkt Semisonic als een capsule uit een wereld die nog geloofde dat verandering zonder pijn kon. Hun muziek is zoet, veilig, bijna klinisch. Ze waren geen revolutionairen, maar exponenten van een tijdperk dat zichzelf te serieus nam.

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.