Een nieuwe visie op de geschiedenis belooft Sean McMeekin ons, een nieuwe visie op de Russische Revolutie. In zijn inleiding geeft hij onmiddellijk toe dat zoiets niet eenvoudig is. Historici die over de Russische Revolutie willen schrijven, zitten op de schouders van reuzen, en dan met name van Richard Pipes. Diens boek The Russian Revolution (1990) geldt als het standaardwerk over deze turbulente, gruwelijke periode. Wat kan McMeekin daar aan toevoegen? Wat is ‘nieuw’?
Welnu, volgens hem hebben historici tot nu toe vergeten, of te weinig ingezien, dat Rusland in die revolutiejaren ook nog in oorlog was, en dat het verloop van de strijd grote invloed uitoefende op de politieke ontwikkelingen in het binnenland. Eerdere historici zouden daar te weinig van hebben geweten, en daardoor communistisch clichés klakkeloos hebben overgenomen:
Anders dan ons verteld was, bleken de Russische legers aan het oostfront helemaal niet zo hopeloos overklast te worden door de Duitsers. Recent ontdekte rapporten van militaire censors weerleggen het idee, dat je in vrijwel alle geschiedenisboeken van de revolutie tegenkomt, dat er in de winter van 1916-1917 sprake was van een sluipende onvrede in de gelederen. Integendeel, het moreel zat in de lift…
