Blije kip

Er bestaat niet zoiets als een blije kip. Mocht u de afgelopen dagen de discussie over nog eens 6 miljard aan bezuinigingen met angst en beven gevolgd hebben omdat uw broekriem reeds tot het laatste gaatje aangesnoerd is, dan kunt u uw gedachten altijd nog laten uitgaan naar wezens die er nog beroerder aan toe zijn, zoals daar zijn het Afrikaanse weeskind met hiv, Gordon, het varken of de kip. De ellende van de laatste soort -  en dan met name de subspecies in plofvorm – moet zeker niet onderschat worden. Zitten wij pas enkele jaren in een dipje, wellicht een rimpeling die met het verstrijken van de tijd vanzelf gladgestreken wordt en onopgemerkt zal blijven voor toekomstige generaties – de kip kent al decennialang een bestaan dat zijn weerga als het gaat om uitzichtloosheid niet kent.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geluk in de legbatterij

Ergens in de Australische woestijn ligt de University of Sidney, waar Dr. Jeff A. Downing onderzoek verricht naar kippenstress. De professor/kippenliefhebber verricht hier onderzoek naar de stresshormonen van kippen. Nu wordt in het algemeen aangenomen dat de scharrelende kip een stuk relaxter in het leven staat dan zijn soortgenoot in de legbatterij. Downing onderzocht daarom de aanwezige hoeveelheid van het stresshormoon cortison in het eiwit van de batterijkip en de scharrelkip. Wat bleek? De batterijkip is niet angstiger of meer gestresst dan zijn vrijere soortgenoot. De scharrelkip leeft immers eveneens in een omgeving met meer temperatuurverschillen, meer kans op parasieten en ziektes of opgegeten te worden door een roofdier. Downing: “If they have no cover, they are constantly in fear of attack by predators. You can see it. A shadow comes over and they are completely startled.”

Dat was in 2007. In 2011 werd op het Impakt Festival in Utrecht eindelijk de gelukkige batterijkip op film getoond, gemaakt door StudioSmack.

Is de ‘keuze’ van de kip opvallend? De meeste mensen kiezen liever voor een opgestapeld leven in een verwarmde flat met magnetron, dan voor het vrije bestaan als oermens die naakt onder de boom slaapt en de godganse dag op zoek moet gaan naar besjes en noten.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.