Ergens in de Australische woestijn ligt de University of Sidney, waar Dr. Jeff A. Downing onderzoek verricht naar kippenstress. De professor/kippenliefhebber verricht hier onderzoek naar de stresshormonen van kippen. Nu wordt in het algemeen aangenomen dat de scharrelende kip een stuk relaxter in het leven staat dan zijn soortgenoot in de legbatterij. Downing onderzocht daarom de aanwezige hoeveelheid van het stresshormoon cortison in het eiwit van de batterijkip en de scharrelkip. Wat bleek? De batterijkip is niet angstiger of meer gestresst dan zijn vrijere soortgenoot. De scharrelkip leeft immers eveneens in een omgeving met meer temperatuurverschillen, meer kans op parasieten en ziektes of opgegeten te worden door een roofdier. Downing: “If they have no cover, they are constantly in fear of attack by predators. You can see it. A shadow comes over and they are completely startled.”
Dat was in 2007. In 2011 werd op het Impakt Festival in Utrecht eindelijk de gelukkige batterijkip op film getoond, gemaakt door StudioSmack.
Is de ‘keuze’ van de kip opvallend? De meeste mensen kiezen liever voor een opgestapeld leven in een verwarmde flat met magnetron, dan voor het vrije bestaan als oermens die naakt onder de boom slaapt en de godganse dag op zoek moet gaan naar besjes en noten.
Reacties (5)
lekker simpel: cortison = fout
dus blijft u fijn thuis, want buiten uw huis wacht slechts ongeluk.
Dus als ik niet kies voor een opgestapeld leven in een verwarmde flat met magnetron, dan is het enige alternatief het vrije bestaan van de oermens die naakt onder een boom slaapt en de godganse dag op zoek moet naar besjes en noten?
Geklets van een kip zonder kop.
Inderdaad, stress wordt door mensen opgezocht. Bungeejumping, een Horror film, sportwedstrijden etc. Alles om de spanning in ons gezapige westen erin te houden.
Overigens getuigt dit ook weinig inzicht in de manier waarop die kippen worden gehouden. De beste diervriendelijke omgeving van de grote kippenhouderijen is de uitloop/freiland kip. Die gelukkige kip kan na een middagje genoeglijk buiten scharrelen weer fijn op stok in een warm hok met een ruime hoeveelheid granen in het voer en schoon drinkwater. Vindt ze het te koud, te nat of is ze bang voor een rondhangende buizerd dan mag ze lekker binnen blijven in de wintertuin. De kans dat een roofdier je te grazen neemt in Nederland is met uitzondering van een enkele vos of buizerd overigens niet bijster groot voor de loslopende kip.
Als je mensen kosteloos de vrije keuze geeft tussen landelijk wonen met een mooi bos om door te scharrelen en de buren op afstand of een flat met een balkon van twee bij twee met buren op drie meter afstand dan zal blijken dat de flat meestal niet de voorkeur geniet. Geld is dan meestal de factor die mensen de flat in drijft, aan buitenaf wonen hangt naast de initiële aankoop een behoorlijk prijskaartje als je niet met keihard werken wilt of instaat bent om het onderhoud zelf te doen.
Ik dacht dat je de algehele conditie van een dier, zijn wellbeing, kon aflezen a.h.v. de glans in de ogen, pels, verenkleed en de manier waarop ie rondloopt.
Als je een batterijkip (3 weken oud) oppakt voelt dat aan als een armzalig slap & broos hoopje Alzheimer. Alsof je oma een hand geeft…
zonder (fysiologische) stress kom je ’s morgens je bed niet eens uit, het hoort bij het leven