Kunst op Zondag en het hyperrealisme van Ron Mueck

Het wordt een luchtige en verrassende zomer in Wassenaar. De museumpubliekslieveling ‘ouderpaar onder parasol’ krijgt bezoek van nog veertien werken uit het oeuvre van de Australische kunstenaar Ron Mueck.   Beelden levensecht en vaak meer dan levensgroot die je blijven verbazen door hun details en lichaamstaal. Kunst op Zondag ging op bezoek bij de ‘familie’ van Ron Mueck. [caption id="attachment_351100" align="aligncenter" width="450"] Couple under an umbrella (2021) © Ron Mueck - Museum Voorlinden © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Publiekslieveling Als snel na de opening van Museum Voorlinden (2016) werd zijn beeldengroep Couple under an umbrella (2013) de publiekslieveling van de museumbezoekers. Eénmaal heeft het museumteam het echtpaar van zaal gehaald. Direct na de ‘verdwijning’ stroomden de reacties binnen, vertelt Suzanne Zwarts (museumdirecteur). Toen deze reacties van teleurstelling aanhielden is na drie maanden besloten het koppel terug te zetten op hun vertrouwde plek. Sindsdien liggen ze weer ontspannen te zonnen. Deze zomer krijgen ze gezelschap van nog eens veertien creaties uit het brein van beeldend kunstenaar Ron Mueck (Melbourne, 1958). [caption id="attachment_351103" align="aligncenter" width="450"] Ron Mueck, selectie portretten © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Poppenmaker en -speler Als kind zag Ron zijn moeder poppen maken. Zelf ontwikkelde hij dit talent ook. Mueck is twintig jaar actief geweest als poppenmaker en -speler. Hij werkte onder andere voor Sesam Straat en de The Muppet Show. Mueck’s schoonmoeder, schilder Paula Rego (1935-2022) zag zijn talent en gaf hem in 1996 de opdracht een Pinokkio te maken voor haar tentoonstelling tijdens  Spellbound (Hayward Gallery). Mede door dit succes is Mueck daarna als autonoom kunstenaar verder gegaan. Nu woont en werkt hij op een afgelegen locatie op het Engelse Isle of Wight. [caption id="attachment_351105" align="aligncenter" width="450"] Diverse creaties © Ron Mueck © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Hyperrealisme In Museum Voorlinden is nu de grootste solotentoonstelling van Mueck’s werk te zien. Zijn oeuvre omvat op dit moment 48 werken. Voorlinden heeft er drie in haar collectie. In totaal zijn er nu vijftien creaties van zijn hand te zien. Zijn beelden zijn hyperrealistisch. In deze figuratieve stijl geeft de kunstenaar de werkelijkheid op een zo realistisch en neutraal mogelijke manier weer. Mueck is de man van het detail. In de twee films die je in het auditorium kunt zien, wordt dat heel duidelijk. Haar voor haar, net als bij haartransplantaties worden zijn figuren voorzien van een kapsel. Ook arm-, been- en/of borsthaar worden met engelengeduld aangebracht. [caption id="attachment_351101" align="aligncenter" width="450"] En Garde (2023) Ron Mueck © fotocollage Wilma Lankhorst.[/caption] Zoektocht naar eenvoud Net als Piet Mondriaan eenvoud nastreefde en het weglaten tot een kunst maakte, is Mueck in de laatste jaren op zoek naar eenvoud. Geen haren, kleding en/of huidvlekken meer maar strakke lijven waarbij spieren en de botstructuur de houding van de sculptuur weergeven. Dit is goed te zien in zijn meest recente werk En Garde (2023). We staan in de grote museumzaal op eens oog in oog met drie zwarte honden. Vragen die opkomen: zijn deze honden bang? Of beschermen ze iemand? Staan ze op het punt aan te vallen? Uit de reacties van mijn collega’s merk ik dat iedereen iets anders ziet. Een zegt lachend dat de drie honden haar aan haar drie kinderen doen denken. De een stevig op zijn benen, de ander afwachtend en de derde er onderzoekend tussenin. https://youtu.be/xfJzyj3O6Ww?si=fOcMscmv5G_RvTCh Starttijd reserveren verplicht De solotentoonstelling van Ron Mueck is tot en met 17 november 2024 te zien in Museum Voorlinden in Wassenaar. De verwachting is dat er veel bezoekers op deze tentoonstelling afkomen, daarom stelt het museum starttijden in. Vooraf je ticket boeken is raadzaam om teleurstelling te voorkomen. Kijk hier voor de details. © tekst en foto’s Wilma Lankhorst © gebruik van de foto’s met toestemming van en met dank aan Museum Voorlinden, Ron Mueck en alle bruikleengevers.

Door: Foto: Vier groenelementen ©Martin Creed voor Museum Voorlinden © foto Wilma Lankhorst.
Foto: Gilberto A. Viciedo (cc)

Kunst op Zondag | Onschuld

Onschuld bestaat niet meer.

Bernardino Luini – Madonna and Child with St. John and the Lamb, 1480.
cc Flickr ellenm1 photostream Madonna and Child with St. John and the Lamb by Bernardino Luini
Pierre Paul Prud’hon – Vénus au bain ou l’Innocence, 1810.
cc Flickr jean louis mazieres photostream Pierre Paul Prud'hon. 1758-1823. Paris Vénus au bain ou l'Innocence. Louvre

Leopold Carl Müller – An Innocent Smile, 1885.
cc Flickr Gandalf's Gallery photostream Leopold Carl Müller - An Innocent Smile 1885
Louis Welden Hawkins – Innocence, 1890.
cc commins.wikimedia.org Louis Welden Hawkins
Arthur Hacker – Innocence, 1899.
cc Flickr Plum leaves photostream Innocence 1899 by Arthur Hacker
Mark TanseyThe Innocent Eye Test, 1981.
cc Flickr Brian Lamb photostream Mark Tansey, The Innocent Eye Test
Berlinde de BruyckereOnschuld kan een hel zijn, 1995.
Berlinde De Bruyckere Omschuld kan een hel zijn foto Dimitri Goossens
Ron Mueck – Boy, 1999.
cc Flickr Mike Lewis photostream Boy (2000)
Ted NotenMurdered Innocence, 2005.
cc commons.wikimeida.org Ted Noten Murdered Innocence 2005
Linda Thomas – Innocence, 2006.
cc Flickr mira66 Innocence by Linda Thomas, Christchurch Park, Ipswich, Suffolk

Onschuld bestaat niet meer. Vermoord? Of heeft het nooit bestaan? Misschien komt de onschuld terug, als we ophouden alles en iedereen de schuld te geven.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Kunst op Zondag | Stilleven

Het stilleven is het genre van de dooie boel. Door sommigen als een wat minderwaardig genre omschreven. Want waarom zou je iets aan de muur hangen, dat je bijvoorbeeld op tafel hebt staan?

Volgens de Van Dale: “schilderij dat een combinatie van levenloze voorwerpen voorstelt”. Volgens de Wikipedia: “Een stilleven is een artistieke compositie (schilderij, tekening, foto) van roerloze of levenloze voorwerpen, die met zorg zijn belicht”.

Het stilleven door de eeuwen heen. Uit respect voor het genre doen we er verder het zwijgen toe.

Jacopo de’ Barbari, Stilleven met patrijs en ijzeren handschoenen, 1504.


Giuseppe Arcimboldo, schaal met groenten, (omgekeerd – de groenteboer), 1590.

Plaatje boven dit artikel: Willem Claesz. Heda , Stilleven met vergulde bokaal, 1635.

Juan Gris, Stilleven met gitaar, 1913.

Joan Miró, Stilleven met oude schoen, 1937.

Salvador Dali, Still Life – Fast Moving, 1956.

Johan Lorbeer, Still-Life Preformance, Tarzan 2001, ook hier en daar gefilmd.

Ron Mueck, Still Life,  2009.

Andrew McNeile Jones, In this way we remember, 2010.

Scott Garner, interactief stilleven, 2012.