De revoluties en protesten in Noord-Afrika en het Midden-Oosten bewijzen dat sociale en 24-uurs media dictators weg kunnen krijgen. Maar dezelfde media leiden ook tot een blinde rebellie met een zeer onzekere uitkomst. De retoriek rondom de Arabische Lente leek minder hoogdravend (al lijken me vergelijkingen met 1989 me nog wat voorbarig). Na de kleurenrevoluties in de voormalige Sovjet-republieken en tijdens de protesten in Iran in 2009 werd wereldwijd de dageraad van een nieuw digitaal tijdperk bezongen. Twitter, Facebook en andere sociale media zouden het informatiemonopolie van menig dictator met huid en haar opvreten. The revolution will be tweeted. Toen Ahmadinejad de Iraanse protesten de kop in drukte werd het enthousiasme al wat getemperd. De sociale mediaplatforms bleken niet alleen handig voor de oppositie maar ook voor het bewind. Alle digitale sporen lagen immers vast. De geheime politie hoefde die alleen maar te volgen om bij de telefoontjes en pc’s van demonstranten te eindigen. Wat voor protest kan worden gebruikt, bleek ook handig surveillancegereedschap. Dat vergaten jubelati als Clay Shirky en Thomas Friedman vaak even in hun hiephiephoera-commentaren te vermelden. Maar de Iraanse flop is ook nog op een andere manier leerzaam, zo vertelt Evgeny Morozov in zijn nieuwe boek The Net Delusion (over een paar dagen een recensie).
“I’m an Israeli. I know my country is really abhorred up there in the north (and in fact all over the Middle East), but I cannot withold my appreciation, respect and admiration of these brave freedom fighters who risk their lives for a better future”. (zatsuklala, youtube reaguurder)
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
If you read only one person on the social movements all over the Middle East, then you should read Olivier Roy, who has been writing about political Islam since the 1990s.
In this Rue 89 interview, he offers of a recap of what has been happening and the nature of these social movements. I provide the gist of his statements for those of you who don’t read French.
First of all, what we have seen so far are not revolutions but protest movements involving the same kinds of social actors in the Arab world and beyond: protesters are young, educated, connected (through mobile phones, Twitter, Facebook, etc.) even though Internet penetration rates are still not great in these societies. They are sociologically modern in terms of family structures, education and ideas. They are more individualist, believe in democracy. They are the ones who started these movements, then joined by older generations.
These protests are against old and tired corrupt regimes that have been captured by authoritarian leaders and their families or inner circles, and have stagnated for the past 30 years. So, it is a fed-up generation that rejects what have been the dominant ideologies in the Arab world in the post-War period: Islamism (political Islam), nationalism or Arabic socialism.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
[qvdd]
If he falls with no intervention, I’d be happy,But if he’s going to commit a massacre, my priority is to save my people.
Een rebellenleider sluit niet uit dat de opstandelingen luchtaanvallen zullen vragen van de internationale gemeenschap als Gadaffi door blijft gaan met het geweld tegen het volk.
“We will never accept any foreign intervention and any foreigners who try to do so will face the same fate as Gaddafi’s mercenaries.” (Al Arabiya)
De interim regering i.o. van Vrij Libië wijst een buitenlandse interventie om de laatste restjes Gadaffi regime op te ruimen van de hand. Bij monde van oud-minister van Justititie Mustafa Abdul Jalil wordt ook alle andere buitenlandse hulp bij het opbouwen van een nieuwe staat afgewezen. Jalil nam een paar dagen eerder ontslag uit protest tegen het excessieve geweld tegen demonstranten en nu zit hij alweer in een soort interim bestuur, alhoewel niet onomstreden. Minister van Justitie ten tijde van een dictatuur… hoeveel politieke gevangenen en Bulgaarse verpleegsters zijn er door zijn handen gegleden? Maar dat is dus een zaak van de Libiërs zelf om daarmee in het reine te komen. Hieronder kunt u in ieder geval bewonderen hoe snel de grafisch ontwerpers van Benghazi zijn met het afwijzen van een buitenlands interventie. Strak ontwerp, zou zo uit de koker van het Westen kunnen komen?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
