Juan Cole | Open brief aan Links over Libië (2)

Een gastbijdrage van Juan Cole. Dit is het tweede deel van zijn 'Open brief aan Links over Libië' (lees het eerste deel hier). Het werd met toestemming overgenomen van zijn weblog: Informed Comment. De interventie in Libië is uitgevoerd op een legale wijze. Ze werd uitgelokt door een stemming van de Arabische Liga, inclusief de zojuist bevrijde Egyptische en Tunesische overheden. Ze werd aangemoedigd door een resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, de goudstandaard voor militaire interventie. (In tegenstelling tot wat sommigen hebben beweerd, ontnemen de onthoudingen van Rusland en China de resolutie haar legitimiteit of wetsgeldigheid niet; slechts een veto zou dat hebben kunnen doen. Evenzo kun je vandaag gearresteerd worden op grond van een wet die in het Amerikaanse congres is aangenomen, ook als sommige leden zich onthouden hebben van stemming.)

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Juan Cole | Open brief aan Links over Libië (1)

Een gastbijdrage van Juan Cole. Dit stuk werd met toestemming overgenomen van zijn weblog: Informed Comment.

Zoals ik verwachtte, herovert de Libische bevrijdingsbeweging terrein, nu Qadaffi’s voordeel in pantservoertuigen en zware wapens wordt geneutraliseerd door de luchtcampagne van de VN-alliantie.

In de nacht van zaterdag op zondag namen bevrijders cruciale oliesteden als Ajdabiya en Brega (Marsa al-Burayqa) wederom in, en leken vastberaden om verder westwaards op te rukken. Deze gezwinde opmars is deels vrijwel zeker mogelijk gemaakt door de haat jegens Qaddaffi onder de meerderheid van de bevolking in deze steden. Het Buraiqa Bassin bevat veel van Libië’s olierijkdom, en de Overgangsregering in Benghazi zal spoedig weer tachtig procent van deze grondstof beheersen, een voordeel in hun strijd tegen Qadaffi.

Ik moedig de bevrijdingsbeweging onbeschroomd aan, en ik ben blij dat de interventie door de UNSC werd goedgekeurd en heeft voorkomen dat ze werd vermorzeld.

Ik herinner me nog goed hoe teleurgesteld ik als tiener was dat de tanks van de Sovjets toegelaten werden de Praagse Lente neer te slaan en het socialisme met een menselijk gelaat uit te vagen. Onze multilaterale wereld bevat echter meer plekken voor succesvolle verandering en trotsering van totalitarisme dan de oude bipolaire wereld van de Koude Oorlog, waarin de VS en de USSR dergelijke kwesties veelal overlieten aan elkaars invloedssfeer.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

1973

Vandaag een bijdrage van Peter van het weblog Codes, keuzes en maakbaarheid.

1973 gaat de geschiedenis in als de VN-resolutie, waarmee besloten werd tot ingrijpen in Libië. Een bijzonder getal. Want 1973 doet ook denken aan de officiële opening van het World Trade Center. Die opening herinnert niemand zich, de terreuractie op de Twin Towers wel.1973 is ook het jaar van Pinochet’s staatsgreep in Chili. Zijn er nog lezers die de straaljagers herinneren, die Allende’s residentie bestookten? En in 1973 vielen Egypte en Syrië met 200 vliegtuigen Israël aan, de inleiding tot de Jom Kippoeroorlog. In het Thaise Bangkok vielen ruim 1500 doden, toen de militaire junta een studentenopstand neersloeg. Geen VN-ingrijpen.

Goed nieuws was er ook. De V.S. beëindigden de Vietnamoorlog en de bombardementen op Cambodja. Een lange militaire interventie eindigde in de Parijse vredesakkoorden.

De VN-resolutie 1973 is natuurlijk niet terug te voeren op deze gebeurtenissen, maar dat deze resolutie tot stand kon komen, heeft wel te maken met de geschiedenis van de VN en het gegeven dat het bestaan van de VN niet heeft voorkomen dat oorlogen, staatsgrepen en hardhandig neerslaan van democratische bewegingen bijna dagelijkse kost is.