Kunst op Zondag | Stem en cimbalom

Hoog tijd om weer eens instrument in de spotlight te zetten. Eerder waren koperblazers (trombone, trompet, tuba), de piano en marimba hoofdrolspelers bij Kunst op Zondag). Bij onze Closing Time was er speciale aandacht voor de fagot, de theremin, chapman stick, claves en tabla. Vandaag twee instrumenten voor de prijs van één. De cimbalom en de stem. Hoezo de stem een instrument, vraagt deez’ of gene zich misschien af? Jazeker. De stem is immers hét instrument waarmee stemkunstenaars hun werk doen. En, terzijde, als je graag muziek wil maken, maar niet weet niet welk instrument het beste bij je past, ga dan zingen. Het instrument dat niets kost, altijd overal naar meegenomen kan worden en van nature bij je past: je stem. Vasile Nedea bespeelt de cimbalom. Het instrument kennen we vooral van Balkanmuziek. Vasiel Nedea demonstreert in deze solo hoe hij het instrument meester is. https://www.youtube.com/watch?v=LJAs5Ug8RI0 De sopraan Claron McFadden is zo’n beetje van alle markten thuis. Dat bewijst ze hier met haar uitvoering van Aria, een compositie van John Cage, van wie ze ook het beroemde stiltestuk 4’33” heeft ‘gezongen’. https://www.youtube.com/watch?v=YrSELPtdS3E Laten we nu stem, cimbalom en iets van stilte combineren. Claron McFadden en Vasile Nedea met hun versie van “’t Is stil in Amsterdam”, een aangrijpende smartlap van Ramses Shaffy. https://www.youtube.com/watch?v=TGJrzJrvBdw Prettige zondag verder.

Closing Time | Opstaan

Humanisme is eigenlijk gewoon geseculariseerd christendom, stelt de wereldberoemde geschiedsverteller Tom Holland. Oud-tweedekamerlid (D66) en voormalig voorzitter van het Humanistisch Verbond Boris van der Ham geeft daar nog maar eens blijk van in bovenstaand poplied, dat veel weg heeft van een seculier kerkgezang.

Van der Ham schreef het lied vier jaar geleden tijdens een treinreis, maar uitgerekend vandaag is het wel toepasselijk – op Paaszondag, midden in de coronacrisis, met een vaccinatieprogramma dat niet loopt en een formatie die op z’n gat ligt. In het kader van de Lijdensweek bracht hij het afgelopen woensdag ter gehore bij een viering van de Remonstrantse Broederschap in Amsterdam.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 12-10-2022

De Wereld Draait Door

Zoals dominee Gremdaat het van de week zei: ‘Maar mijn wereld draait dóói! Niks geen zomervakantie.’ Gelijk had hij: waarom moeten die lui in Hilversum vier maanden lang stoppen? Waarom moeten bijvoorbeeld ook Pauw en Witteman vier maanden lang vakantie krijgen? Maar het werd even een zangfeest bij mij thuis, want ik begon een lied van Ramses Shaffy – die volgens mij ooit is begonnen met die R zo uit te spreken – te zingen: We zullen dooigaan / Naakt in een ojkaan / We zullen dóóigaan / Met ons oud bestaan. Ik kijk trouwens bijna nooit meer naar de tv. DWDD heb ik al twee of drie jaar niet meer gezien. Eén Vandaag, Nieuwsuur, en dat soort programma’s: hetzelfde. Ik bekijk die nieuwsprogramma’s en het NOS Journaal heel soms nog in het begin van de nacht op mijn laptop, als ik toevallig niets anders te doen heb.

Mijn tv kan de deur wel uit. Ik kijk alleen soms nog naar Eurosport: het snookeren, het tennissen (nu is de tweede en laatste week van Roland Garros te zien) en vroeger keek ik altijd naar de sumo-uitzendingen, want ik vond de kreten van die scheidsrechters altijd zo geweldig: Tomoto takahashi. Takahashi! Takahashi! Tomoto kuhu!! Wat de man daar stond te schreeuwen, weet ik niet, en hij schreeuwde ook bij elke wedstrijd weer iets anders. Elke scheidsrechter had ook zijn eigen repertoire van, vermoed ik, aanmoedigingskreten. Maar voor die sport alleen hoef ik geen tv meer te kopen. Als mijn oude beestje er zo dadelijk mee stopt, is het afgelopen. Trouwens, dat sumo kan ik uitstekend ook hier bekijken.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.