De grote Amerikashow

In zijn boek De grote Amerikashow schetst oud Amerika correspondent van de NRC Tom-Jan Meeus een somber beeld van de toestand van de democratie in Amerika (*). Door jarenlange polarisatie is het land verdeeld geraakt in twee kampen die elkaar verbaal naar het leven staan. Beleid wordt niet meer gemaakt op basis van feiten maar politici laten zich leiden door het electorale effect dat hun beslissingen beslissing hebben. Bovendien: over welke feiten heb je het eigenlijk? Want er zijn tegenwoordig linkse en rechtse feiten. Het is weer een schrikkeljaar dus er zijn dit jaar weer presidentsverkiezingen. De presidentskeuze heeft grote consequenties voor de rest van de wereld, en dus ook voor Nederland. Maar niet alleen daarom is het belangrijk de politiek in Amerika te volgen. In Nederland nemen we veel van de Amerikaanse cultuur over via TV en film. Nederlandse politici nemen een voorbeeld aan Amerika. Amerikaans populisme is in de Nederlandse politiek geïntroduceerd door Geert Wilders. Hij is in de leer geweest bij zijn Amerikaanse collega's (onder andere de conservatief Tom Tancredo) en heeft laten zien dat dit erg succesvol kan zijn. Rationele Nederlandse politici hebben hier, in 10 jaar tijd, nog steeds geen goed antwoord op gevonden. Ondertussen wordt de politiek hier steeds meer gekenmerkt door het zelfde verbale geweld en gespletenheid als in Amerika. Gaat de politiek in Nederland dezelfde kant op als in Amerika?

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

De nieuwe islamistische wave (2)

Voor de vraag naar welke effecten er van de nieuwe ‘islamistische wave’ in de Arabisch-islamistische wereld uitgaan op de religieuze beleving van moslims en op hun instituties in Nederland is weinig aandacht. Een afsluitend vervolg op de bijdrage van gisteren van Roemer van Oordt.

Midden jaren negentig van de vorige eeuw werd al druk gespeculeerd over de vraag of er een voedingsbodem was voor (radicale vormen van) islamisme in Europa. In dat debat onderscheidden zich grofweg drie stromingen. Steeds dominanter werden de aanhangers van de idee dat het streven naar islamisering van de staat en de samenleving inherent is aan de islam zelf, en migratie van moslims naar Europa automatisch leidt tot meer invloed van het islamisme. Dat discours is uitgemolken door Pim Fortuijn en wordt nu in veel extremere vorm gepredikt door Geert Wilders. Naast deze essentialistische benadering, is er een stroming die grote waarde hecht aan de institutionele banden met de landen van herkomst. In de beleving van deze institutionalisten loopt de opkomst van islamistische bewegingen in de Arabisch-islamitische wereld zo’n beetje één op één met die van de afgeleide zusterbewegingen in Europa.

De derde stroming benadrukt juist de situationele en generationele aspecten en ziet in het verlengde daarvan geen enkele rol voor het islamisme in Europa. Niet alleen is in dat vertoog de maatschappelijke functie van de islam in bijvoorbeeld Nederland onvergelijkbaar met die in het islamitisch hartland, moslims blijven demografisch gezien ook op lange termijn nog een betrekkelijk kleine minderheid, die bovendien sterk verdeeld is en (gedeeltelijk) ook in de toekomst zal zijn langs etnische en religieuze scheidslijnen. De politieke rol van de islam heeft daardoor automatisch weinig betekenis. Ook stellen aanhangers van dit gedachtegoed dat islamisme alleen gedijt in een klimaat van politieke onderdrukking, dat een georganiseerd kader hier ontbreekt en dat voor de tweede en latere generaties moslims in de migratielanden de bronnen van de islam weinig toegankelijk zijn en blijven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Een boeiend relaas van een mislukte terrorist

“Ik hou geen rekening met de mensen om me heen, het enige wat heilig is in mijn wereld is eigenbelang. Ik ben de duivel in mijn zelfgeschapen hel. En tegelijk is dit mijn paradijsje. Medelijden ken ik niet en haat is mijn eten. Het enige wat ik doe is overleven.”

Aan het woord is de “rotte-appel Marokkaan”, zoals hij zichzelf noemt, Yehya Kaddouri in zijn boek Lach met de Duivel. Hij werd op 27 september 2004 opgepakt wegens het voorbereiden van een aanslag op de Israelische ambassade in Den Haag en bedreigingen aan het adres van Geert Wilders en Ayaan Hirsi Ali. Hij was toen 17 jaar oud, bijna 18.

Hij was onlangs te zien in het programma Pauw & Witteman (zie onder), en ik denk dat weinig kijkers hem in bovengenoemde omschrijving van zichzelf herkend zouden hebben. Een charmante, intelligente en welbespraakte jongen, zo op het oog.

Maar zo kan het lopen als je op het verkeerde moment op de verkeerde plaats ter wereld komt, lijkt hij te willen zeggen. Kaddouri, kind van Marokkaanse ouders van de eerste generatie, groeide op in een dorp in Zeeuws-Vlaanderen. Echt gelukkig voelde hij zich pas tijdens de jaarlijkse vakantie in Marokko. “De reis terug was dan ook een reis van heimwee en verdriet”, schrijft hij. “Vaak regende het al als we België binnenreden.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Radicalen’ in een database

freedom of speechEen paar weken geleden werd hier al stil gestaan bij privacywetgeving uit Brussel. Een van die plannen verdient nog wat extra aandacht. Dankzij een rapport (pdf) dat statewatch.org boven tafel heeft gekregen, weten we dat de Europese Raad bezig is met het opzetten van een instrument voor het monitoren van ‘radicale elementen’.

Wat houdt dat precies in? Het instrument is een methode die de veligheidsdiensten van alle lidstaten moeten gebruiken bij het aanleggen van een database van radicale personen en groepen. Het is een soort checklist met zeventig punten die een indicatie moeten geven voor iemands radicalisering. Op die manier groeit er een groot Europees bestand waarin alle subversieve eu-burgers gerangschikschikt zijn, overzichtelijk en vrij uitwisselbaar: Lekker handig in de strijd tegen het terrorisme.

Maar wie hebben de Europese veiligheidsdiensten eigenlijk op de korrel? Een uitgebreide analyse van deze plannen is gemaakt door Statewatch. Opvallend is dat de diensten een ruime definitie gebruiken van het begrip radicaal: ‘Extreme right/left, Islamist, nationalist, anti-globalisation, etc’. Dat is een tamelijk bonte verzameling van politieke opvattingen die onder het mom van anti-terrorismemaatregelen bij elkaar geveegd worden. Daar komt nog bij dat de vragen uit de checklist nogal ver lijken te gaan. Ze wekken op zijn minst de indruk dat het hebben van radicale gedachten al gevaarlijk kan zijn. Neem bijvoorbeeld vraag 65:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tijd voor de nog hardere aanpak

Geert Wilders (Foto: Wikimedia Commons/Groep Wilders)In sommige kringen lijkt de hoop te bestaan dat, als Geert Wilders in de regering komt, al is het maar in een gedoogrol, hij een deel van zijn glans verliest: dat hij zowel minder radicaal, als minder populair wordt. Er zijn zelfs stemmen die beweren dat het om deze reden noodzakelijk is dat de PVV vroeger of later aan de macht komt. Volgens deze denkwijze wordt het gedachtegoed van de PVV juist onhanteerbaar wanneer het in de oppositie door mag woekeren.

Er is iets te zeggen voor deze gedachtegang. Wilders zal zijn kiezers wanneer hij regeert teleur moeten stellen. Het utopische sociaal-economische programma, waar op geen van de voorzieningen die voor de meerderheid van de mensen van direct belang zijn gekort zal hoeven worden, is niet realiseerbaar. Een deel van de door deze aspecten aangetrokken kiezers zal de PVV in de steek laten, wellicht ten bate van de SP van Emile Roemer.

Op het punt van het anti-islambeleid zal de partij van Wilders ook teleurstellen. De doelstellingen van de PVV zijn het verminderen van het totale aantal moslims (d.w.z. het totale aantal mensen afkomstig uit of met voorouders afkomstig uit moslim-landen) in Nederland, alsmede het onder druk zetten van de overgebleven moslims om hun islamitische identiteit op te geven. Veel van de maatregelen die de PVV voorstelt zijn, geredeneerd vanuit deze doelstellingen, nauwelijks meer dan pesterijen. De toestroom van mensen uit moslim-landen is betrekkelijk gering, en sommige van de nieuwe maatregelen zullen simpelweg worden afgeschoten door de rechterlijke macht. Het onder druk zetten van moslims om hun identiteit op te geven kan net zo makkelijk leiden tot een averechts resultaat. Veel moslims zullen, geconfronteerd met een openlijk anti-islamitisch beleid van de overheid, er juist toe neigen om hun moslim-identiteit op een meer provocerende manier te uiten. Islamitische vrouwen die dit anders niet zouden doen, zullen er misschien met opzet voor kiezen om wel een hoofddoekje te dragen. Islamitische vrouwen die al een hoofddoekje droegen, zullen wellicht de niqab ontdekken. Enzovoorts enzovoorts.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Poldermoskee

“We zijn in het begin geafficheerd als liberale moskee waar geen radicaal over de vloer zou komen, een moskee als wapen tegen radicalisering zelfs. Dat is ons imagoprobleem. Voor ons betekent liberaal: vrij. Voor iedereen dus.”

Yassmine El Ksaihi, voorzitter van de ‘poldermoskee’, legt uit waarom zij er geen probleem mee heeft als orthodoxe imams in haar moskee prediken. Ook de Amerikaan Khalid Yasin, regelmatig omschreven als haatimam, is er welkom, “zolang hij maar niet aan de pilaren van de Poldermoskee tornt.”

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige