‘Afrika heeft grote agrobedrijven nodig,’ kopte het interview met Rabobank-analist Justin Sherrard afgelopen dinsdag in Trouw. Jasper van Dijk en Eric Smaling, parlementariërs van de SP, hebben hun twijfels of grote multinationals wel zo goed zijn voor Afrika. Het interview met Rabobank-analist Justin Sherrard (Trouw, 22 oktober) vestigt de aandacht op het groeiende handelstekort van Afrikaanse landen op het gebied van landbouwproducten. Op mondiale schaal is de scheefgroei inmiddels erg groot. Dat de (droge) landen van het Arabisch schiereiland forse netto importeurs zijn ligt voor de hand, maar ook China, Zuid-Korea en Japan geven jaarlijks per saldo tientallen miljarden dollars uit aan de import van landbouwproducten. De Verenigde Staten, Australië, Argentinië en Nederland staan nadrukkelijk aan de andere zijde van dit deel van de handelsbalans. Het feit dat de savanne in Zuid-Amerika in snel tempo verandert in één groot sojaveld is voor een groot deel toe te schrijven aan de groeiende voedselbehoefte van China. Grote delen van Afrika lijken wat betreft landschap, regenval en bodemvruchtbaarheid op Zuid-Amerika en je zou ze inderdaad als ‘ongebruikt landbouwareaal’ kunnen betitelen, zoals Sherrard doet. De vraag is of Afrika gebaat is bij een zoete inval van de multinationals die Sherrard noemt. Met de regelmaat van de klok wordt namelijk melding gemaakt van schrijnende gevallen van landroof, waarbij grote arealen land op ruwe wijze worden omgetoverd tot plantages, met verwoesting van de bodemvruchtbaarheid en verdrijving van lokale bewoners tot gevolg.
NIEUWS - Vandaag werd bekend dat de Rabobank een boete van 774 miljoen euro moet betalen voor haar aandeel in de Libor-affaire.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
ANALYSE - De grote banken van Nederland (ABN, Rabobank en ING) besloten onlangs om geen concrete voorspellingen over de woningmarkt meer te doen. Daarvoor tekende het Financieele Dagblad dinsdag twee redenen op: 1) ze willen zo het ‘negatieve sentiment keren’ en 2) de prijsmodellen zouden gezien de vele wijzigingen in wet- en regelgeving niet meer kloppen.
Wat is het nu?
Allebei wellicht. Maar als we de voorpagina omslaan lezen we dat ‘Vrijwel alle analisten (…) enkele jaren geleden afscheid [hebben] moeten nemen van hun wiskundige modellen waarmee de marktontwikkelingen redelijk konden worden voorspeld.’ Was getekend: Prisco Battes en Cor de Horde. Geen nieuws dus, als we Battes en De Horde serieus nemen. Dat schrijven ze immers zelf (zie cursivering). Blijft het verband tussen berichtgeving over de huizenmarkt en de daadwerkelijke ontwikkeling er van, als reden over. En dat verband lijkt mij schromelijk overdreven.
Zouden grote, significante groepen huizenkopers (groot genoeg om de markt te beïnvloeden) hun beslissingen om wel of niet te (ver)kopen daadwerkelijk baseren op de (technische en moeizaam op te vragen) analyses van de commerciële banken? Het is te makkelijk om de banken andermaal van hopeloze zelfoverschatting te betichten – daarom laat ik het bij deze retorische truc dat niet te doen, maar toch wel te vermelden. Interessanter dan de vraag waarom ze geen specifieke, kwantitatieve voorspellingen meer geven is de vraag hoe ze tot die beslissing zijn gekomen.
BRIEF - Beste wielerfan,
Als voetbalfan, meer specifiek als Feyenoordfan, heb ik het de afgelopen jaren niet gemakkelijk gehad. Het ging slecht met de club, heel slecht. Er waren grote schulden, degradatie was dichterbij dan het kampioenschap en Europees voetbal was iets uit een romantisch, maar erg ver verleden. Het was een vrij uitzichtloze puinhoop.
Wat jij nu meemaakt als wielerfan, is nog een tandje heftiger. De grote doping-beerput ligt wagenwijd open, waardoor er niet één ploeg is die het even zwaar heeft, maar de hele sport wankelt. Sterren vallen van hun voetstuk en sponsors trekken zich terug. Ik moet bekennen dat ik niet erg veel op heb met wielrennen. Sterker, ik zet de tv er voor uit. Ik vind duursporten in het algemeen namelijk vreselijk saai om naar te kijken en wielrennen is daarvan een exponent. Toch wil ik me er nu even mee bemoeien.
Om te beginnen bij het nieuws van eigen bodem: ik snap best dat Rabobank heeft besloten te stoppen met de sponsoring van hun ploeg. Veel mensen vinden het hypocriet, laf of andere lelijke dingen, maar ik vind het eigenlijk vrij logisch. Laten we niet vergeten dat Rabo – net als ieder ander bedrijf ter wereld – in de eerste plaats sponsor is geworden om die gezellige oranje-blauwe tricotjes bij iedereen in zijn hoofd te printen. Sponsoring = geld geven in ruil voor naamsbekendheid en een goede reputatie. Zodra je als sponsor geen waar meer krijgt voor je geld, om welke reden dan ook, is het toch niet zo vreemd om je terug te trekken?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Weer een nieuwe belastende verklaring.
[qvdd]
Wat het CPB de afgelopen vijftien jaar ook heeft gedaan om de aandacht van de ‘standaard’ koopkrachtplaatjes af te leiden, bijvoorbeeld door puntenwolken weer te geven waarin de spreiding van inkomenseffecten meer wordt weergegeven, het hoort bij de Haagse politieke folklore om koopkracht van niet-bestaande standaardhuishoudens tot in detail te bekijken. Dus een non-discussie, die koopkracht.
Hans Stegeman, econoom bij Rabobank Nederland, verwondert zich over de fixatie van de overheid op de koopkracht van standaardhuishoudens. Volgens hem slaat dat nergens op.
Rabobank: mensen moeten leningen gaan afbetalen. #Rutte: “onzin!” Griekenland: betaalt leningen misschien niet terug. Rutte: “schande!” @kajleers
Rabobank is een bank met ideeën. Gisteren lanceerde de bank het idee om terug te keren naar de oerhypotheek: een geleend bedrag dat de consument volledig terugbetaalt. Dit betekent het einde van de aflossingsvrije hypotheek. Daartegenover moet de overheid wel de overdrachtsbelasting afschaffen om het voor starters makkelijker te maken de woningmarkt te betreden. De internationaal vrijwel unieke (en kostbare) hypotheekrenteaftrek blijft wel bestaan in het hypotheekidee van ‘de wereldspeler die zichzelf blijft’.
De verontwaardiging over het Rabobank hypotheekidee was gisteravond oorverdovend. Zelfs de minister-president voelde zich geroepen het idee gelijk af te fakkelen. Rutte houdt de Grieken strak als het gaat om terugbetalen van staatssteun maar blijft zelf liever op de pof leven met een aflossingsvrije hypotheek. Ook Vereniging Eigen Huis meldde angstvallig dat de Rabobank zulke ideeën nu niet mocht lanceren omdat het ‘alleen maar onrust op woningmarkt’ creëert. Alsof de mondiale kredietcrisis gevolgd door een Westerse begrotingscrisis dat nog niet genoeg heeft gedaan?
Rabobank is naast de duurzame kleinere banken Triodos en ASN de enige grote Nederlandse bank die geen overheidssteun heeft ontvangen (discussiepuntje). Misschien doen ze dus wel iets goed en zou de politiek daar eens naar moeten luisteren? De kredietcrisis kon ontstaan door cumulatie van onbegrijpelijke hypotheek- en andere leenconstructies die vervolgens wereldwijd werden verhandeld. Geld was nog nooit zo gratis en er is daardoor veel meer geld in omloop dan dat er werkelijke waarde tegenover staat. Een aflossingsvrije hypotheek is in feite ook gratis geld. Maar het is alleen gratis als de prijs van het huis zoveel stijgt dat bij verkoop de niet afgeloste schuld ermee betaald kan worden. Dat is anticiperen op een eeuwige economische groei en inmiddels is dat onrealistisch gebleken. Teruggaan naar een transparanter en eenvoudiger systeem is dus juist toe te juichen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Rabobank stopt met sponsoren wielrennen.