Je hebt van die kunstenaars die zelf als kunstwerk rondlopen. De Britse Grayson Perry is er zo een. In Nederland was zijn werk in 2002 in het Stedelijk Musuem te zien en vorig jaar in het Bonnefantenmuseum. Nu loopt er in Londen een tentoonstelling die, afgaand op de titel, gerust een ego-expositie genoemd mag worden: "Grayson Perry: The Most Popular Art Exhibition Ever!" in de Serpentine Gallery. Grayson Perry wordt alom geroemd om zijn ”sociaal commentaar” op de samenleving. Hij levert die vooral via keramiek (vazen) en textiel (wandkleden). Uiteraard heeft hij zich ook bezig gehouden met Brexit en heeft zijn onderzoek naar de voor- en tegenstanders verwerkt in een paar vazen. Hij mag dan zeer populair bij kunstmedia zijn, of hij ook populair is bij het doorsnee Britse volk is mij niet bekend. Grayson Perry doet wel vreselijk zijn best geen elitaire kunstenaar te zijn die vanuit de hoogte zijn “sociale commentaar” levert. In bijna elk interview hamert hij er op dat hij toegankelijke kunst wil maken. Iedereen moet het kunnen begrijpen.
DATA - FiveThirtyEight heeft de populariteitsscores van Trump vergeleken met die van zijn voorgangers vanaf de Tweede Wereldoorlog. De conclusie is niet echt verrassend: hij is impopulairder dan al zijn voorgangers sinds de Tweede Wereldoorlog op hetzelfde moment waren en uberhaupt zelfs impopulairder dan veel van zijn voorgangers ooit waren.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Nostalgie kan zich in Nederland in een steeds kleinere populariteit verheugen, zo blijkt uit onderzoek van de Universiteit van Maastricht. Waar in 1990 78% van de Nederlander minimaal een keer per week met weemoed terugblikte op gelukkiger periodes in zijn leven, geeft nu nog maar zo?n 64% aan dit regelmatig te doen. Ook het onderzoek naar nostalgie heeft betere tijden gekend.
?In vergelijking met twintig jaar gelden is het aantal heimweemomenten in het leven van de Nederlander met 20% afgenomen. De intensiteit van de gevoelens is tevens aanmerkelijk minder geworden. Dat ik dat nog moet meemaken?, aldus onderzoeker Bert Bokhoven. Bokhoven is onderzoekleider van het longitudinale Terug naar af-project, waarin omvang en oorzaak van onprettige gevoelens worden onderzocht.
?Ik vrees echt met groten vreze voor de toekomst van mijn onderzoeksveld?, aldus Bokhoven. ?In de jaren ?60 had 93% van de Nederlanders regelmatig last van nostalgie. Toen we in die tijd begonnen met onderzoek, kreeg je een verhalen los? Mensen die jarenlang vast hadden gezeten, maar met niemand durfden te praten over hun kindertijd. Dat maak je nu bijna nooit meer mee.?
Niet iedereen betreurt de afname van nostalgie. Hannie Reuzel (72) licht toe: ?Vroeger was nostalgie een soort warm, gezellig gevoel dat je met mensen kon delen. Tegenwoordig is het harder, killer, bijna zakelijk. Een soort plotse, geïrriteerde realisatie dat het vroeger beter was, veel meer is het niet. Hetzelfde geldt eigenlijk voor weemoed. Voor mij is er niets meer aan.? Anderen zijn milder in hun oordeel, en geven aan ?het heimweegevoel te missen?. Joop Weltaar (63): ?Een leegte ja, zo kun je het omschrijven. Het gebrek aan nostalgie en heimwee maakt me weemoedig en sip.?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wiskundige Hannah Fry legt uit waarom het lijkt alsof iedereen in je netwerk (Twitter, Facebook, IRL) populairder lijkt dan jezelf en hoe deze kennis kan worden gebruikt om de verspreiding van besmettelijke ziektes te voorspellen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Amerikaanse Esmée Denters genegeerd in eigen land maar wereldberoemd in China