Planet under Pressure Archives

Hoop en vrees in het Antropoceen

Over de stortvloed aan kennis die op de vierdaagse conferentie Planet under Pressure werd gehouden (Londen, eind maart) is bijna niet te berichten. Daarvoor was het aanbod aan wetenschappelijke inzichten te overweldigend. Maar een paar rode draden waren wel te ontdekken, alleen al aan de hand van de buzz words in de lezingen, op de site en op twitter: tipping points, planetary boundaries, ecosystem services, governance, anthropocene. Achter die woorden schuilt een hoge mate van overeenstemming onder wetenschappers over wat er met de aarde aan de hand is, over de invloed van de mens, én een hoge mate van frustratie en machteloosheid omdat het zo moeilijk is deze boodschappen voldoende tot de beleidsmakers en het brede publiek door te laten dringen. Dat is misschien wel het meest opmerkelijke: de gigantische kloof tussen de huidige wetenschappelijke kennis, en de percepties van wat er met de aarde aan de hand is bij politiek en publiek. Het begrip antropoceen is nu gemeengoed geworden in de wetenschap; daarmee wordt bedoeld dat de invloed van de mens op de processen die het aardsysteem beheersen en vormen nu onmiskenbaar is geworden. De mens zelf is nu een geologische kracht van formaat geworden, die de karakteristieken van een nieuw tijdvak vormgeeft. Hoe deze eruit zien werd op Planet under Pressure wel duidelijk.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.