De heiligheid voorbij

De volgende gastbijdrage is van publicist Mohammed Benzakour. Afgelopen woensdag hield hij in het Amsterdamse Felix Meritis een voordracht op een bijeenkomst van de Dick Scherpenzeel Stichting waar gediscussieerd werd over de berichtgeving over het Midden-Oosten. Sargasso kreeg van Benzakour toestemming om zijn voordracht hier te plaatsen. Vorig jaar verscheen in Amerika (na het essay) het geruchtmakende boek “The Israël lobby and U.S. Foreign Policy’, van de twee professoren Stephen Walt en John Mearsheimer. In 560 bladzijdes brengen zij minutieus in kaart hoe in de V.S al decennialang de Israël-lobby (een machtig politiek en mediamiek netwerk van joodse organisaties, christenfundamentalisten en neocons) aan de knoppen draait van de Amerikaanse Midden-Oostenpolitiek – met al zijn schadelijke effecten, voor de regio en voor Amerika zelf. Een moedig en baanbrekend standaardwerk over een onderwerp waarop al zo lang een groot taboe rust. Ook maakt dit boek duidelijk welke frisse en minder frisse strategieën deze lobby aanwendt om ieder kritisch debat over Israël in de kiem te smoren. Behalve NRC Handelsblad en VPRO’s Tegenlicht is aan dit boek vrijwel geen aandacht besteed. Toen vorig jaar de Nederlandse vertaling verscheen, telde ik welgeteld één recensie, in de Volkskrant (20 oktober 2007). Deze kwaliteitskrant wees een joodse commentator aan wiens Israëlische preoccupaties elke week te bewonderen zijn in zijn column. En, tamelijk voorspelbaar, eindigde diens ‘recensie’ met de opmerking dat hij er een 'nare smaak' aan overhield – als bekend, een nauwelijks verhulde manier om iemand als ‘antisemiet’ weg zetten. Kortom: discussie gesloten. Een collega van mij stuurde hierop een klachtbrief naar de Ombudsman van de Volkskrant. Op zijn brief is nooit gereageerd, noch een ontvangstbevestiging. De ironie wil dat zowel de recensie als het zwijgen van de Ombudsman onbedoeld de kern van dit boek onderstreepten.

Door: Foto: Enric Borràs (cc)
Foto: Enric Borràs (cc)

Onderzoek berichtgeving Midden-Oosten (Poll)

, door

Politicologe/communicatiewetenschapper Jacqueline de Bruijn deed in 2002 onderzoek naar de berichtgeving over het Midden-Oosten, in het bijzonder over het conflict Israël-Palestina. Destijds was haar conclusie dat de berichtgeving van het NOS en RTL journaal en die van actualiteitenrubrieken als Twee Vandaag, Netwerk en Nova overhelde naar het Israëlische standpunt. In oktober/november vorig jaar herhaalde ze haar onderzoek, de resultaten werden gisteravond in Felix Meritis te Amsterdam gepresenteerd. In een korte film werden de verschillende items over het conflict Israël-Palestina besproken. Er werden door haar kanttekeningen geplaatst bij suggestieve montage van beelden (met de bedoeling Palestijnen als raketten-afschietende-agressors neer te zetten) en het ontbreken van verwijzingen naar VN-resoluties en uitspraken van het Internationaal Gerechtshof. Maar ook de keuze van de verschillende redacties om de ene keer Palestijnse doden te negeren en de andere keer de verslaggeving over een aanslag op een joodse school ruim baan te geven. Er werd minitieus ingezoomd op de vermeend bevooroordeelde keuze van een journaal redactie om een Israëlische woordvoerder inhoudelijk te laten reageren en daarna een veel minder inhoudelijkere emotionele uitspraak van de Palestijnse president Abbas te monteren. Haar conclusie: de Nederlandse journaals en actualiteitenrubrieken tonen de Palestijnen als agressor en Israël als de partij die aangevallen wordt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige