Het probleem met Oprah*

Terwijl we eigenlijk de guillotine uit het vet zouden moeten halen ... Three decades of companies restructuring their operations by eliminating jobs (through attrition, technology, and outsourcing) and dismantling both organized labor and the welfare state have left workers in an extremely precarious situation. Today, new working-class jobs are primarily low-wage service jobs, and the perks that once went along with middle-of-the-road white-collar jobs have disappeared. Flexible, project-oriented, contingent work has become the norm, enabling companies to ratchet up their requirements for all workers except those at the very top. Meanwhile, the costs of education, housing, childcare, and health care have skyrocketed, making it yet more difficult for individuals and households to get by, never mind prosper. ... vraagt Oprah Winfrey ons vooral naar onszelf te kijken. In this climate of stress and uncertainty, Oprah tells us the stories of her life [...] Oprah recognizes the pervasiveness of anxiety and alienation in our society. But instead of examining the economic or political basis of these feelings, she advises us to turn our gaze inward and reconfigure ourselves to become more adaptable to the vagaries and stresses of the neoliberal moment. Waarbij de leugen vooral is dat iedereen alles kan bereiken dat hij of zij wil - áls hij of zij maar wil - dat iedereen vrij en in staat is het sociale netwerk en culturele kapitaal te vergaren dat nodig is voor succes. In their stories, and many others like them, cultural and social capital are easy to acquire. They tell us to get an education. Too poor? Take an online course. Go to Khan Academy. They tell us to meet people, build up our network. Don’t have any connected family members? Join LinkedIn. It’s simple. Anyone can become anything. There’s no distinction between the quality and productivity of different people’s social and cultural capital. We’re all building our skills. We’re all networking. This is a fiction. Het resultaat is dat we geen eisen meer durven te stellen aan de wereld buiten onszelf, aan ons systeem. We demand little or nothing from the system, from the collective apparatus of powerful people and institutions. We only make demands of ourselves. We are the perfect, depoliticized, complacent neoliberal subjects. Kortom, Oprah Winfrey heeft exact dezelfde boodschap als de geestelijkheid tijdens het feodalisme had: uw misère ligt niet aan uw heren, het ligt niet aan uw politieke systeem ... het ligt aan uw zonden. Wees gehoorzaam, doe wat er van u verlangd wordt, en u zal beloond worden. * en iedereen die haar ideologische boodschap tegenwoordig op onze netvliezen en in ons bewustzijn brandt ...

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Quote du Jour | Oprah


Ik hoop dat ze me aanraakt.

Aldus een van de bezoekers van de show van Oprah. Vanavond haar laatste. Je kan rustig zeggen dat ze met haar shows meer volgelingen gekregen heeft dan Jezus in zijn tijd. En die volgelingen zijn minstens net zo devoot. Maar goed, die maken dan ook heel af en toe kans op een auto. Jezus moest het doen met wat wijn.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.