De Zweefteef: De foute woorden van TimmerFrans

Nog even terugkomend op het commentaar op mijn stukje over de uitspraak over asielzoekers van TimmerFrans bij VI: "Het kost ' n paar duiten, maar dan ben je er wel vanaf". Die nog wel grappig geweest zou zijn in een progressieve setting, omdat het aangeeft dat rechtse hufters inmiddels openlijk over omvolking praten en bepaalde groepen mensen wegzetten alsof het beesten zijn, en het helemaal normaal is om deportatie (eufemistisch remigratie genoemd maar iedereen snapt wat er bedoeld wordt) als "oplossing" voor te stellen. Maar aan deze extreemrechtse borreltafel is het een normaliséring van dit afschuwelijke mensbeeld. Het toont aan hoe ernstig het Overton-window naar rechts is opgeschoven, onder invloed van uitspraken in de media. Hou er wel ff rekening mee dat dit dronken (sch)apen-programma (oh vergelijk ik nu zelf mensen met beesten…? Appels en peren mensen, appels en peren, andere context, groot verschil wil ik maar zeggen – maar kom maar op met je commentaar, ik lust je rauw!) met 74% van de stemmen een Televizier-ring heeft binnengesleept – er kijken geloof ik gemiddeld 1 miljoen mensen naar. Ik snap best dat Franske die doelgroep wil aanspreken, maar dit is niet de manier – integendeel, hij stelt ze in het gelijk in hun angst en haat jegens asielzoekers. Voor een ervaren, erudiete politicus als Timmermans vind ik dat buitengewoon zorgelijk. Ja het is een menselijke fout, en het is vast ook authentiek, want ook hij is niet vrij van beïnvloeding door het discours. Maar jezus jongens, het is écht heel grof om zo over kwetsbare mensen te praten, we hebben het hier over mensen die vaak hun leven in de waagschaal hebben gelegd om naar Europa te komen, hun familie heeft kromgelegen om mensensmokkelaars te betalen en wacht thuis tussen hoop en vrees (en waarschijnlijk in erbarmelijke omstandigheden) op nieuws… Dat zal niet voor élke asielzoeker gelden, maar hoe dan ook is de reis niet makkelijk en de reden dat iemand die onderneemt is nooit lollig. De reden dat het vaak alleenstaande jonge mannen zijn is júist omdat het zo gevaarlijk is. En we weten allemaal dat er een hele schimmige, criminele mensensmokkelindustrie bestaat. Als we dat probleem zouden kunnen oplossen is er al een wereld gewonnen, maar dat lijkt onbegonnen werk. Maar nu dwaal ik af. Waar het om gaat is dat woorden ertoe doen. En op OneWorld staat daarover een uitgebreid artikel van Nigel van Schaik, waar ik nu even niets aan toe te voegen heb. Lees, huiver en daarna lees ik graag je reactie. Overigens weet ik nog steeds niet op wie ik ga stemmen volgende week. Ik was trouwens ook mijn stempas kwijt – Freudiaanse vermissing…? Maar ik heb al een nieuwe in de post gekregen vandaag, want verdomd ik laat me niet kisten, stemmen zál ik, potverdriedubbeltjes! Maar op wie…?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.