India liet afgelopen weekend haar eerste kernonderzeeër te water en voegde zich daarmee volgens haar premier, Manmohan Singh, tot een exclusieve club van de tot dusver vijf landen die over deze technologie beschikken. Het prototype, de Arihant (wat "verwoester der vijanden" betekent in het Sanskriet) werd volgens Singh met Russische steun gebouwd en "symboliseert de nauwe strategische partnerschap welke we met Rusland genieten," aldus de premier.
’s Werelds grootste onderzeeër, De Haai, ligt tandeloos te dobberen.
Maar je kan er wel in. Smullen!
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Nog niet zo lang geleden werd de Venezolaanse alleenheerser Hugo Chávez nog wel eens als een goedwillende socialist geëxcuseerd maar sinds hij in januari 2007 zijn parlement een machtigingswet liet aannemen en in augustus van hetzelfde jaar zijn presidentiële ambtstermijn tot in het oneindige trachtte te verlengen kan toch nauwelijks meer getwijfeld worden aan de autoritaire ambities van “Orkaan Hugo.”
Niet alleen in politiek opzicht verstevigt Chávez zijn greep op het Zuid-Amerikaanse land. Al in 2007 trok hij zich terug uit zowel het Internationaal Monetair Fonds als de Wereldbank en een jaar later nationaliseerde hij de olie-industrie. Olie is namelijk Venezuela’s voornaamste bron van inkomsten en een dalende olieprijs brengt Chávez zijn geliefde Bolivariaanse missies in gevaar. Hij zoekt daarom steun bij China dat maar al te graag opstapt om Zuid-Amerikaanse landen in de problemen bij te staan.
En China is niet de enige die graag de banden met Venezuela aanhaalt. In Rusland koopt Chávez vrolijk onderzeeërs en met Cuba onderhoudt het uiteraard een gezellige vriendschap.
Echter in eigen land wordt Chávez niet alom meer geprezen. Zijn president-voor-het-leven-droom werd door felle protesten en een referendum eind 2007 verbrijzeld waarop hij aankondigde in 2013, wanneer zijn huidge termijn ten einde komt, te zullen aftreden. Ook vanuit de krijgsmacht klinkt weerstand. Chávez voert daarom een rigoreuze campagne om zijn controle over het leger veilig te stellen. Niettemin suggereren deze ontwikkelingen dat het van een ware dictatuur waarschijnlijk niet maar zal komen in Venezuela.
Twee kleine kamerstukken deze keer. Ze roepen allebei vragen op. Het eerste is een overzicht van vragen en antwoorden aangaande de inzet van Nederlandse onderzeeërs. De insteek lijkt met name geld te zijn. Maar in het antwoord van de eerste vraag komt naar voren dat er sprake is geweest van operationele inzet van minimaal twee onderzeeërs. Die informatie is “geclassificeerd”. Mooi woord voor geheim volgens mij.
Maar dat roept dan wel vragen op. Bij welke operaties zet Nederland onderzeeërs in? In het nieuws ben ik het in ieder geval niet tegen gekomen. U een idee?
En dan een lijst met verdragen waar nog aan gewerkt wordt. Indrukwekkend. En ik moet eens nazoeken wat dat terrorismeverdrag van de VN precies behelst. Voor je het weet worden er weer wetten ingevoerd waar we niet op zitten te wachten.
Maar het meest bijzondere rijtje vond ik die over de privileges en immuniteiten van de mensen van diverse Europese instellingen. Waar hebben die nou specifieke privileges voor nodig in Nederland.
Gaan we dus ook opzoeken (staan in ieder geval nog niet bij de kamerstukken zelf).
Dit alles ter illustratie dat kamerstukken snuffelen best leuk is. Maar wel erg stoffig soms. Hatsjoe!
En ik ga weer over tot de orde van de dag.
Overigens ben ik van mening dat altijd bekend moet zijn hoe de individuele kamerleden gestemd hebben en dat alle stemmingen direct online beschikbaar moeten zijn.
En mocht u uw ei kwijt willen bij de politiek naar aanleiding van bovenstaand stuk, gebruik dan de site van Mail de politiek.
KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.