Vandaag, de dag het Holland Heineken House in Peking is geopend, plaatsen wij een gastbijdrage van Louise Beck over de Aziatische biermeisjes van Heineken. Nog luttele uren en dan gaan de Spelen van start. Het feest van sportieve verbroedering in de wereldgemeenschap. Een commercieel feest ook. Wat is er leuker voor een bedrijf, dan relaties een mooie sportwedstrijd te schenken. Wat is er, ingeval van Holland, leuker voor Heineken, dan aan één stuk gratis genoemd te worden als hèt (Hollands) sportieve centrum in Beijing. De PR-machinerie van Heineken is overweldigend. De Sargassolezers zijn zonder enige twijfel sportief van geest. Met Heineken is dat al een stuk minder. Het gaat bij Heineken om de centjes. Ten koste van wat ook. Neem Cambodja. Ga je daar, bij de tempels in Angkor Wat bijvoorbeeld, op café, dan schuiven een stel jeugdige vrouwen aan, om je over te halen juist hun bier te kopen. Ze zijn gekleed in jurkjes van Tiger Beer, van Stella, van Carlsberg en van Heineken. Heineken is in Cambodja marktleider. De dames krijgen een stukloon uitbetaald. Wijselijk hebben de internationale brouwerijen hen niet in dienst, dat zou te veel verantwoordelijkheid met zich brengen. Ze vallen onder het promotiebudget. Het "loon" (een miezerig bedrag per ingeleverde kroonkurk) is te weinig om opa en oma op het platteland, kinderen, andere familie van te onderhouden. Dus, toch al licht beneveld door het mee-drinken op de werkplek, gaat er wel eens een mevrouw mee naar de achterkamer, of het hotel van de westerse toerist in Siem Reap.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
There will be no restrictions on media reporting and movement of journalists up to and including the Olympic Games [and hosting the games] will help the development of human rights.
In 2001 deed het Chinese comité dat de Spelen had binnengehaald bovenstaande belofte. Nu, iets meer dan een week voor het begin van de Spelen kijken we hoeveel er terecht gekomen is van deze toezeggingen.
Binnenlandse situatie
Laten we eerst kort een blik werpen op de binnenlandse situatie. Elk struikelblok voor de buitenlandse media zal voor de binnenlandse journalisten immers nog vele malen erger zijn. Daarover kunnen we kort zijn: er verandert niets. Bijvoorbeeld, de afgelopen drie jaar lijkt op het gebied van vastzittende journalisten niets veranderd te zijn. Er blijven zo rond de dertig journalisten vastzitten, merendeels wegens (minieme) kritiek op het systeem. Recentelijk nog werd Yang Chunlin voor vijf jaar in het gevang gegooid omdat hij een petitie startte met de titel “we willen mensenrechten, geen Olympische Spelen” en moet Hu Jia drie en een half jaar zitten voor een getuigenis voor het Europees Parlement en het verspreiden van een brief waarin hij de wereld vroeg zich tijdens de spelen te concentreren op mensenrechten. Van het binnenlandse front geen nieuws, dus daar hoeven we niet al teveel verbeteringen van te verwachten.
Televisie
Dan moeten we onze hoop maar vestigen op de buitenlandse media. Maar wat hopen we dan precies, dat wij kunnen zien wat er gebeurt of dat de Chinezen kunnen zien wat er gebeurt? Waarschijnlijk beide, maar de invloed van de buitenlandse media op de gemiddelde Chinees zal miniem zijn, aangezien ze er geen letter van begrijpen. Hetgeen de Chinezen zullen zien zal strak geregisseerd worden door de speciaal hiervoor opgerichte organisatie “Beijing Olympic Broadcasting“, een Chinees bedrijf dat alle beelden in handen zal hebben. Ook de rest van de wereld krijgt deze beelden en moet het daarmee doen. De BBC heeft echter al aangegeven bij sommige evenementen zelf nog een camera te plaatsen om eventuele opgelegde regiebeslissingen te kunnen omzeilen. Maar de gewone Chinees heeft dat voordeel dus niet, waardoor de oude media niets zullen bijdragen aan meer vrijheid voor het Chinese volk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“In this horrible situation, who can say I’ll even be alive in 2012?”
Irak is definitief uitgesloten van de Olympische Spelen dit jaar. De zeven atleten zijn niet welkom vanwege “politieke inmenging” in de sport in dat land…..
Lange stilte was mijn deel. Als er ooit een ironieteken op zijn plaats was, dan was het in bovenstaande zin. Geboycot worden op de Olympische Spelen die in China gehouden worden, vanwege “politieke inmenging”……..
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.