Naming en shaming van falende adviesbureau’s

Als u een beetje politiek geïnteresseerd bent, kent u waarschijnlijk de namen van Mark van der Horst, Geert Dales en Tjeerd Herrema. En dan associeert u ze waarschijnlijk met een van de grootste bestuurlijke blunders van de laatste jaren: de Amsterdamse Noord-Zuidlijn. Van de bovengenoemde drie ex-wethouders is de laatste afgetreden, en de andere twee mogen zich verheugen in behoorlijk grote reputatieschade en een acte de présence voor de onderzoekscommissie. En daar is niets mis mee, want een politicus die slechte beslissing neemt, hoort zich publiekelijk te verantwoorden. Maar zeggen namen als Royal Haskoning, Grontmij of XTNT u wat? Waarschijnlijk niet. Toch behoren zij tot het leger aan externe adviesbureaus die, in sommige gevallen jarenlang (Royal Haskoning sinds 1994!), betrokken waren bij het project. En daar een flinke hoop geld mee hebben verdiend. Waarom hoeven zij eigenlijk geen verantwoording af te leggen, als zelfs enkele ambtenaren wél consequenties voor het echec moeten dragen, hoewel hun wethouders uiteindelijk de feitelijke verantwoordelijkheid droegen?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Er zit wél een handrem op de Noord-Zuidlijn

Foto Comicbase

Stel je hebt twee kaartjes voor  Terminator Salvation gekocht. Vlak voordat de film begint kom je er achter dat Arnold Schwarzenegger helemaal niet in  de film voorkomt en dat was nou de enige reden waarom je er überhaupt naar toe wilde. Dan kun je twee dingen doen. Je gooit de kaartjes weg en gaat iets leuks doen met je filmpartner (oesters eten aan het IJ) of je zit de film uit omdat je de kaartjes nu eenmaal gekocht hebt.

De laatste keuze maakt de gemeente Amsterdam. De stad heeft al zoveel geld over de rand van de bouwput van de Noord-Zuidlijn gegooid, dat ze voor haar gevoel en het gevoel van haar burgers het gat niet zo maar dicht kan gooien om het hele geval zo snel mogelijk te vergeten. Dat is volkomen irrationeel en als zodanig een bekend verschijnsel in de gedragseconomie. De investeringen heten sunk costs. Hoe meer je aan iets hebt besteed, hoe lastiger is het om het weg te gooien. Zelfs al kost het je steeds meer geld om het te behouden.

Ambtenaren, projectinwikkelaars en politici kennen deze bias en maken er bewust gebruik van. Grote infrastructurele projecten kosten bijna altijd veel meer dan oorspronkelijk beweerd werd. Gemiddeld zo’n 30 procent, zegt de Deense hoogleraar en megaprojectenexpert Bent Flyvbjerg in zijn boek Megaprojects and risk: an anatomy of ambition. Het gekke is dat niemand er iets van leert.  Ondanks alle schandalen en schandaaltjes worden er steeds meer megaprojecten bedacht. Flyvbjerg noemt dat de ‘megaprojects paradox’.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Quote du Jour | Stelletje…

“Wat de inhoud betreft speel ik een heel beperkte rol. Dat geldt voor een project als de Noord/Zuidlijn in het bijzonder. Er is een wethouder speciaal aangesteld voor dat project” … ”Ik zat er een heel end vanaf”…

Burgemeester Cohen van Amsterdam houdt de rotte appel die de Noord-Zuid lijn inmiddels is geworden, zorgvuldig bij hemzelf vandaan, maar meldt en passant nog dat de gekozen bestuurders van de hoofdstad uitsluitend kunnen afgaan op het advies van deskundigen: “We zijn uiteindelijk allemaal amateurs”.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.