Closing Time | James White & the Blacks

https://www.youtube.com/watch?v=FPbETYPavXI Saxofonist James White is geen nette meneer. Als je bij hem aanbelt opent hij de deur met "Wat mot je"; als je 'm opbelt dan neemt-ie op met "Who is this and what do you want". Hij is een beetje het prototype van de foute witte man, en dat "...White and the Blacks" klinkt behoorlijk koloniaal, laten we wel wezen. En dan heeft hij ook nog eens een plaat uitgebracht met de titel "Sax Maniac". Hij is ook bepaald niet woke jegens vrouwen, zoals hier tegen die arme Stella. Behalve de voor de hand liggende associaties doet Stella hier ook niet onverdienstelijk de sax van James na. Stella heet in het echt Lydia Lunch, een dame die in de jaren 70 en 80 in kringen van alternatief radicale bewoners van duistere kraakholen furore maakte als enfant terrible, en die later met vele in die kringen als grootheden beschouwde artiesten samen zou werken (Einsturzende Neubauten, Foetus, Sonic Youth, Nick Cave, etc). Lunch begon echter haar carriere als compaan van James in de zeer radicale band Teenage Jesus & the Jerks, toen James nog James Chance heette. James White was in het echt destijds (1979) woke avant la lettre, want het bijbehorende album Off White waarop dit verscheen had als thema racisme. Het album was trouwens bedoeld als James' interpretatie van de toen populaire disco. De naam "James White" is gekozen als eerbetoon aan James Brown. Gelukkig maar. Dan moet dit nummer toch ook wel deugen.

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.