Vrijdenkersruimte

Martin Bosma, partij-ideoloog van de PVV, schrijft zijn eerste uit een reeks columns voor NRC. Ik wil het hier niet hebben over zijn retorisch talent – met een rake kenschets wordt de NRC-lezer weggezet – nee, het gaat me om dit terloopse zinnetje: “Het christendom vind ik mooi.”

Is de PVV dan een christelijke partij? Tot nu toe zag ik de PVV op ethisch-ideologisch vlak als een neo-liberale partij met socialistische trekjes. Het hield zich met religie alleen in negatieve zin bezig: bestrijding van de islam. Het gedweep met de judeo-christelijke traditie zag ik vooral als een steun aan humanistische en liberale waarden: vrijheid van denken en spreken, democratie, law and order, en verder moreel neutraal.

Door dit zinnetje van Bosma komt dat op losse schroeven te staan. Méént Bosma het écht als hij zegt dat hij het christendom ‘mooi’ vindt? En wat vindt hij dan precies zo ‘mooi’ aan het christendom? Het is makkelijk om op het gruwelijke verleden van het christendom uit het verre verleden te wijzen (zoals de vernichtung van de andersdenkende Katharen of de roofexpedities die Kruistochten worden genoemd), maar ook recentelijk valt er nog heel wat af te dingen op het christelijk geloof. De Paus voert immers een organisatie aan die holocaust-ontkenners in genade aanneemt, condoomgebruik ontmoedigt en zo AIDS helpt verbreiden, homo’s uitsluit en decennialang kindermisbruik gedoogde en verborg. Als het aan de SGP ligt zou PVV-er Fleur Agema niet in de politiek kunnen zitten (vrouwen zijn immers alleen geschikt voor het aanrecht en moederschap), en de ChristenUnie staat al op haar achterste benen bij een gouden bikini op een reclameposter en zou abortus het liefst verbieden. Steunt Bosma dergelijke standpunten?