De dilemma’s van moeders

Oud Zeikwijf noemt zeven dilemma's die de gelijkheid van mannen en vrouwen in de weg staan. Ik let soms (vaak) niet op en sluimer in het weldadige besef dat vrouwen in goede handen zijn in deze mannenmaatschappij. Tot ik opeens knalwakker word. Onlangs gebeurde dit door de film Un Heureux Évènement. Misschien komt het door de actrice, Louise Bourgoin, die, verdomd als het niet waar is, als twee druppels water op mijn bloedeigen dochter lijkt, dat ik door elk van haar films gebiologeerd raak. Ik weet het niet. Ik ben ook maar een mens. Feit is dat ik met open mond heb zitten kijken. Dat. was. de. film. die. het. allemaal. zei. De Bijbel. De Waarheid. Het Orakel. Precies hoe ik dat beleefd heb, de zwangerschap(pen), de bevalling(en), het moederschap, het vrouwzijn, het alles. Hoe ik fluitend door het leven ging in het zalige besef een mens te zijn tot ik mijn eerste kreeg. Tot ik pas verlost in het kraambed lag terwijl zijn vader zich elders zat te bezatten met zijn maatjes. Tot ik de volgende dag merkte dat hij het niet in zijn hoofd haalde om mee te doen. Noch de volgende, noch de komende jaren. Ik was de moeder, ik moest toch bij het kind blijven? Later bleek deze houding eigenlijk overal te heersen. Ik heb er nooit wat van begrepen, van die vanzelfsprekendheid.

Door: Foto: jess.g. (cc)

Quote du Jour | Taboe op radicalisering

“De schaamte is groot. Wat zal de buurvrouw vinden als ze het hoort? Wordt er geroddeld in de moskee?”

Karima Sahla, initiatiefneemster van een project om moeders te wapenen tegen radicalisering van hun kinderen, legt uit welk taboe in moslimkringen heerst op het bespreekbaar maken van radicalisering. Men stopt het liever gegeneerd weg dan dat men het aanpakt. Dat taboe moet doorbroken worden om de problematiek effectiever aan te kunnen pakken, vindt Sahla.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

SIRE-campagne kwetst moeders

De televisiespot “Wie is toch dat wijf, dat de hele dag aan mijn kop zeurt?” is volgens de Reclameraad kwetsend voor vrouwen en moeders. Met de televisiespot wil SIRE vaders oproepen hun kinderen te bevrijden uit de ongezond dwangmatige opvoedklauwen van moeders. Bijvoorbeeld door samen gezellig op zondag naar voetbal te kijken of het vlees aan te snijden. De Reclameraad echter, adviseert de spot niet uit te zenden.

Volgens de Reclameraad wordt met de campagne een ‘onterecht beeld van een kwetsbare groep moeders‘ geschetst. Zij wordt daarin gesteund door een advies van de Raad voor de Kinderbescherming, de instelling die al bijna een eeuw succesvol streeft naar vergaande feminisering van het opvoedingsdomein.

In de 40 seconden durende reclamespot is te zien hoe vrouwen constant zitten te frunniken aan de kleding van kleine jongetjes, met een strenge blik zeggen ‘ik hou van je, dus luister naar me!’ en dwingend hand-in-hand met tienjarige meisjes naar een geblindeerde SUV lopen om ze naar de school 500 meter verderop te rijden. Zogenaamd omdat dat veilig is. Aan het einde van de spot is een kinderstem te horen die zegt: “Wie is toch dat wijf, dat de hele dag aan mijn kop zeurt?”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De borstvoedingsoorlog

Het zal menig Sargassolezer volkomen ontgaan zijn, maar er heerst een oorlog in onze moderne westerse samenleving. Een verborgen oorlog tussen vrouwen, hun borsten en de babies. Het verdiepen in de wereld van borstvoeding is geen lichte taak, kan ik verraden. Het vereist even bijkomen na het aanschouwen van het fenomeen tandemvoeden; niet geschikt voor de teerhartige lezertjes!

Ik ben inmiddels een ex-EK voedster. Een baby die de hele dag aan een tepel ligt te zuigen, gaat op den duur een beetje irriteren. Daar ben ik heel eerlijk in. Het begin van borstvoeding geven is echter een indrukwekkende ervaring. Het vergemakkelijkt de overgang van de negen maanden durende interne baarmoederrelatie. Een baby is hulpeloos, huilt, heeft honger en wat fijner om dit alles te verhelpen door middel van een instant melkproductie van eigen bodem.

Maar om het minimaal een half jaar vol te houden zoals minister Klink aanbeveelt, kan alleen als de omstandigheden optimaal zijn en er sprake is van een gedrevenheid. Passie voor borstvoeding die grenzeloos kan zijn. Een vrouw die opgaat in de gezondheidsstatus van borstmelk, zichzelf langvoedster noemt en moeiteloos vier kinderen blijft voeden tot ze de juf op school proberen te verorberen, is een vrouw met een missie. Zij zal de borstvoedster met bijvoorbeeld een borstvoedingsdip immer motiveren met opbeurende verhalen en dia’s van zogende vrouwen om de melkproductie maar aan de gang te houden. De beschermende werking van melk zal als een mantra herhaald worden. Als dat niet werkt dan komt de schuldtactiek om de hoek kijken. Hoe durf jij het je kind aan te doen om te stoppen met voeden? Wist je dan niet dat je met kunstvoeding meewerkt aan de ontbossing van het regenwoud? Maak dan gebruik van een wet-nurse! Een middeleeuws privilege voor de moeder met blauw bloed om de kroost uit te besteden aan zogende vrouwen. Deze methodiek bestaat nog steeds getuige deze documentaire. Gelukkig krijgt de gevallen moeder zo nu en dan een steun in de rug. Wat vindt de Sargassolezer van het laten voeden van uw eigen (hypothetische) baby door een vreemde mevrouw? En dan doel ik niet op een Monica Bellucci of Pamela Anderson die deze service bij u op de slaapkamer zal uitvoeren. Ziet u geen enkel bezwaar tegen tandemvoeding en zuigt u gezellig mee als moeder de vrouw de baby de borst geeft? Aan welke kant van de oorlog bevindt u zich?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.