https://www.youtube.com/watch?v=Z0hTMERhxuU
Afgelopen zaterdagochtend kwam ik van de bakker en dacht ik, kom, laat ik ‘ns een heel klassiek een Volkskrant kopen, net als vroeger. Leuk, die weekendbijlagen, en dan ook nog zo’n kleurenkatern, sorry, Magazine erbij. Cadeautje aan mezelf. En ik haalde vast een twee euromunt uit mijn broekzak. ‘Dat is dan vier euro negen en veertig’, zei de juffrouw van de CIGO vanachter haar plexiglasscherm. En ik was gelijk weer in het heden: wat, een kleine 10 gulden voor een krant?
In het Magazine slalomde ik om de ongemakkelijke fotografie, de huiselijke columns, de pagina’s met mode & lifestyle en andere spulletjes, naar het verhaal van John Schoorl over Marianne Faithfull. ‘Stem van een doorleefd oeuvre’ had dat als kop gekregen. John Schoorl (tevens ook dichter) begint zijn artikel in de tuin van het verzorgingshuis voor uitgerangeerde kunstenaars.
Daar was de kwetsbare Marianne Faithfull in een rolstoel, met zuurstofmasker. De jaren van ongezond leven, drank, drugs en roken, hebben hun sporen achtergelaten. John Schoorl vraagt haar nog wel of ze As Tears Go By wil voorlezen, als was het een spoken word. Maar Marianne komt haast adem tekort hiervoor. Schoorl besluit dit al met al pijnlijke verhaal met: ‘de nog levende legende, Marianne Faithfull’.
Deze versie van de tranentrekker komt van het album Negative Capability dat in 2018 werd opgenomen samen met Nick Cave en de violist/Bad Seed Warren Ellis.
