Op zoek naar verfrissing bij London Calling

Voor liefhebbers van de Britpop is het London Calling festival nu al ruim vijftien jaar een uitgelezen plek om te zien welke nieuwe bands er aan staan te komen. Om maar even wat namen te noemen die na het festival groot zijn geworden; Skunk Anansie, Blur, Franz Ferdinand, Bloc Party, Kaiser Chiefs, Editors; allen hebben ze in Paradiso min of meer hun vuurdoop beleefd voor het Europese publiek en daarom komen bands ook graag hier om hun kunsten te vertonen. Programmeur Ben Kamsma heeft een neus voor nieuwe bands en het publiek laat zich graag verrassen door de keuzes die hij telkens weer maakt. Ook de 29e editie van afgelopen weekend was binnen een mum van tijd uitverkocht en dat terwijl de programmering niet eens bekend was bij de start van de voorverkoop. In de loop van de jaren heeft Kamsma zijn horizon verbreed en spelen er niet alleen maar Engelse bands op het festival en is ook niet alles Britpop wat de klok slaat. En daardoor dekt de titel van het festival niet helemaal de lading meer, maar is het aanbod wel interessanter geworden. De leukste 'echte' Britpop-band van deze editie was the Metros, een vijftal uit Pecknam dat er alles aan gelegen was om een wervelende show neer te zetten. Hun muziek is een mix van gitaarpop met een vleugje funk en doet zo nu en dan denken aan Madness. Hieronder een greep uit dat andere wat London Calling afgelopen weekend te bieden had.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.