Kabinet – Tweede Kamer: 2 – 0

Het zomerreces is voorbij, de Tweede Kamer moet weer aan de bak. Met morgen de eerste plenaire vergadering van na de zomer, waarbij de Tweede Kamer al met 2- 0 achter staat op het kabinet. Wat niet helemaal eerlijk is, want het kabinet was eerder terug van zomerreces. Eerst schoffeerde het kabinet de Tweede Kamer door drie dagen voor de eerste plenaire vergadering en twee weken voor Prinsjesdag (een deel van) de Prinsjesdagstukken naar de pers te lekken en niet eerst naar de leden van de Tweede Kamer te sturen. Nu is dat in zo’n dikke dertig jaar een diepgewortelde traditie geworden. Bij die traditie hoort ook dat de Tweede Kamer de minister-president ter verantwoording roept. Want, ook geheel traditiegetrouw,  de Tweede Kamer is het lekken meer dan zat. Nog niet zo heel lang geleden, in 2022, eiste Pieter Omtzigt dat het kabinet maatregelen neemt om het lekken van Prinsjesdagplannen te stoppen. "Het belemmert me ernstig in mijn werk", zegt hij. (bron: RTL Nieuws). Een paar uur nadat de coalitiepartijen het begrotingsakkoord rond hadden, werd de inhoud gelekt. Omtzigt dreigde: ”Formeel kan ik ook aangifte doen van een ambtsmisdrijf tegen de hele coalitie. Dit zijn namelijk kabinetsstukken die gelekt zijn." Een jaar later, bij het volgende lek, riep Kamerlid Temmink (SP) premier Rutte op aangifte te doen van het lekken over de Prinsjesdagbegroting. Rutte vond nader onderzoek  "kostbaar en vruchteloos". Hij deed dan ook geen aangifte maar opperde het idee “dat het beter zou zijn als het kabinet informatie voortaan meteen deelt als er iets is besloten”. Dat is een oud idee, dat al in 2005 werd aangedragen om van de ‘bureaucratische kramp’ (Prinsjesdagstukken geheim houden tot vlak voor Prinsjesdag) af te komen. (Parlement.com 2005) De Tweede Kamer weet nu wat haar morgen te doen staat: premier Schoof naar de vergaderzaal roepen en een aangifte eisen of een definitieve beleidswijziging afdwingen. Omtzigt en zijn NSC zijn niet te beroerd de dissident uit te hangen en deelnemer te worden van een Kamermeerderheid die het kabinet terugfluit over het besluit van Agema geen mpox-vaccins naar Afrika te sturen. Dus wie weet,  doet Omtzigt deze keer wel aangifte. Geen idee of iemand ook aangifte tegen zichzelf kan doen. Omtzigts partij maakt immers deel uit van deze coalitie. Het tweede punt scoorde minister Faber. Zonder de Tweede Kamer er vooraf over te informeren, nam ze een besluit om een aantal asielzoekers uit Ter Apel te spreiden over alle andere opvanglocaties ter lande. Zo denkt ze te voorkomen dat er in Ter Apel meer dan 2000 asielzoekers zullen overnachten. De minister hoopt zo ook een boete voor het COA te voorkomen, want de burgemeester van Westerwolde (waar Ter Apel onder valt) heeft al gedreigd opnieuw naar de rechter te stappen omdat Ter Apel alsmaar meer dan 2000 gasten  herbergt. Nu gaat dit om een van de hete hangijzers waarmee dit kabinet is gesmeed. Dan zou op zijn minst de Tweede Kamer, met een brief of zo, op de hoogte zijn gesteld voordat het nieuws werd. Vanuit de Tweede Kamer is er enige actie. Mirjam Bikker (ChristenUnie) startte een e-mailoverleg met haar collega’s van de vaste commissie voor Justitie en Veiligheid en/Asiel en Migratie. Ze wil dat de minister de Tweede Kamer in een brief tekst en uitleg geeft: De vraag daarbij is of de minister in de brief ook kan meedelen welk overleg er is geweest met decentrale overheden en hoe deze maatregel zich verhoudt tot de plannen de Spreidingswet weer in te trekken. Het verzoek daarbij is tevens of de brief met spoed, uiterlijk woensdag as., naar de Kamer verstuurd kan worden Maar beste Kamerleden, de vergaderweek begint toch altijd met het Vragenuur? Dus hoppa, vandaag aan het presidium melden dat u de minister morgen bij dat Vragenuur wenst te spreken. Kamerleden, de vakantie is voorbij, aan het werk! Maak er gelijkspel van!

Door: Foto: Plenaire zaal Tweede Kamer, foto Dassenman, CC BY 4.0 via Wikimedia Commons.
Foto: Ivan Radic (cc)

Prinsjesdag – nattigheid

COLUMN - Vandaag kijken we naar Prinsjesdag, een spel dat al nat was, nog voor het begonnen is. Dat zit zo:

Van de vele tradities die gezamenlijk Prinsjesdag vormen (het koffertje, de hoedjes, de troonrede, etc.) werden de Prinsjesdagstukken vroeger dan ooit gelekt. Waardoor de traditionele vermaning van de Kamervoorzitter ook wat eerder naar het kabinet werd gestuurd.

Het lekken van de Prinsjesdagstukken kwam tot 1992 “vrijwel jaarlijks voor, maar wordt minder dan nu als problematisch ervaren” (rapport Commissie Prinsjesdagstukken, januari 2010). Voor zover wij kunnen nagaan werd er in ieder geval vanaf 2003 wel jaarlijks gelekt. Wellicht een gevolg van de carrièreswitch die Frist Wester maakte. Hij gaf zijn baan bij fractievoorlichting van het CDA (en persoonlijk voorlichter van Elco Brinkman) op nadat het CDA een smadelijk verlies leed en kabinet Kok I de macht overnam. Frits Wester koos het hazenpad richting RTL Nieuws.

Na het rapport van de Commissie Prinsjesdagstukken, werd onder Rutte I besloten de Miljoenennota en andere Prinsjesdagstukken op de vrijdag vóór Prinsjesdag openbaar te maken. Sinds 2014 worden de stukken op de vrijdag voor Prinsjesdag aan de leden van de Eerste en Tweede Kamer verstrekt. Onder embargo, dus de pers mag er dan nog niets van weten.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Crisisberaad in de SP-fractie

Er wordt namelijk via de krant aan de stoelpoten van fractieleider Emile Roemer gezaagd (en indirect kritiek geuit op de strategie van voorzitter Ron Meyer om alle kaarten in te zetten op een Nationaal Zorgfonds).

Ontevreden fractieleden zijn van mening dat Roemer zich te weinig effectief profileert. De SP zou toch van de electorale onvrede moeten kunnen profiteren (vooral nu de PvdA zo in het slop zit); maar Roemer lijkt er niet in te slagen kiezers naar zich toe te trekken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Is privacyregulering onmogelijk?

In hoeverre moet en kun je bedrijven en overheden dwingen om verantwoordelijk met privégegevens om te gaan?

Deze vraag hing gisteren lange tijd boven de zaal tijdens het Nationaal Privacy Debat. In een Haagse congreszaal kwamen zo’n beetje de tachtig knapste ICT-koppen van Nederland bij elkaar waardoor het doel van de dag – een nationaal debat – meteen door het ijs zakte. Dat is jammer, want organisator Webwereld had een mooie line up staan. Daarom op Sargasso de komende dagen hopelijk een wat breder debat, met een eigen twist.

Volgens een aantal privacy-activisten is sprake van een dreigende digitale watersnoodramp. Of zoals Brenno de Winter zei: ,,Zelfs met al mijn ervaring kan ik niet meer bepalen of de dijken al zijn doorgebroken.” Kern van zijn betoog is dat de overheid en bedrijven eigenlijk geen grip meer hebben op de datavloed. Er worden teveel persoonsgegevens verzameld, verwerkt, doorverkocht en onopzettelijk kwijtgeraakt. Iedereen met een beetje verstand van ICT ziet met angst en beven de incompetentie aan van politici die datachaos alleen maar vergroten.

Hoe moet je daarmee omgaan? Reguleren is het voor de hand liggende antwoord. Maar hoe doe je dat? Als het om bedrijven gaat, kies je dan voor zelfregulering? Of leg je als overheid strenge regels op? De aanwezige politici pleitten uiteraard voor meer regels en meer geld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onafhankelijke journalistiek: een krant zonder regering

Deel van logo WikiLeaks

In mijn vorige post over WikiLeaks heb ik verschillende aspecten van de ontwikkelingen rond deze organisatie op een rij gezet. De vraag of het goed is wat zij doet heb ik niet echt beantwoord. In het commentaar stelt collega blogger Martijn terecht dat we kritisch moeten zijn over WikiLeaks. Dus daarom nogmaals de vraag: Is het goed wat Wikileaks doet of niet?

Ik denk dat we het er wel over eens zijn dat WikiLeaks zoals het nu is georganiseerd niet ideaal is. Met name als het gaat om de review procedure: wat wordt wel en wat wordt niet gepubliceerd. Wat we wel kunnen constateren is dat de manier waarop WikiLeaks te werk gaat evolueert. Oorspronkelijk bedoeld als plaats om informatie te dumpen, door iedereen – vandaar ‘wiki’ – begint het steeds meer te lijken op een journalistieke organisatie. Ze zijn te klein om zelf de review te doen, maar laten het over aan de traditionele media (van de 250.000 cables zijn er nu iets meer dan 1000 gepubliceerd, op het moment dat ik dit schrijf exact 1311 stuks). De beschuldiging dat het om een dump van 250.000 documenten gaat is dus propaganda. Wat opvalt is dat deze kritiek ook vaak van journalisten komt. Zouden zij zich bedreigd voelen? Veel (Amerikaanse) journalisten hebben in periode tussen 9/11 en de inval in Irak mee gewerkt aan oorlogspropaganda of hun mond gehouden – zijn dit de ‘waakhonden’ van de macht?

Wat voor veel mensen vooral beangstigend zal zijn is dat WikiLeaks niet onder controle staan van een regering. Het zou eigenlijk niets mogen uitmaken: er is toch persvrijheid, en journalisten gaan beroepsmatig dagelijks met geheimen om. Sinds haar ontstaan zijn informatielekken onderdeel van het dagelijks brood van de journalistiek. Het feit dat er nu een organisatie bij is gekomen die de ontvangst en publicatie van deze informatie tot haar hoofddoel maakt zou niemand moeten verrassen of moeten beangstigen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lek

Vandaag een bijdrage van Peter Roeffen, columnist/journalist/tekstschrijver en blogger op Petroeftaal.nl

Volgens de Amerikanen is Poetin een Batman met criminele connecties. Merkel is risicomijdend, Berlusconi ijdel, Sarkozy lichtgeraakt en Karzai extreem zwak. Velen zullen van deze typeringen van enkele hedendaagse staatshoofden nauwelijks opkijken.

Klokkenluiderwebsite Wikileaks geeft 250.000 berichten uit 8.000 gelekte documenten vrij, waaruit blijkt dat er achter de schermen harder geoordeeld wordt over personen en landen dan bij persconferenties uit de tactische en obligate woorden van politici en diplomaten blijkt.

Maar het is niet opzienbarend dat onderhandelaars en regeringsleiders off the record duidelijkere taal spreken dan in de gesprekken met de betrokkenen zelf. Iedereen denkt dat rechtstreekse kritiek het uitzicht op een vruchtbare samenwerking blokkeert. Het is juist handig om wat stroop om de mond te smeren van iemand met wie je nog vele malen aan tafel zit. Op de burelen van een medium of aan de top van een bedrijf gaat het er echt niet wezenlijk anders aan toe.

Het meest flagrant van de stukken vond ik dat de VS er niet voor terugdeinst om een databank aan te leggen met de netwerk-, DNA- en creditcardgegevens van verschillende regeringsleiders en VN-medewerkers. Maar misschien lees ik te weinig spionagedetectives en ben ik te naïef.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat wil Wikileaks?

Deel van logo Wikileaks

Berlusconi is ijdel, inefficiënt en incompetent, Medvedev is Robin, Putin is Batman, er zijn misschien banden tussen de georganiseerde misdaad en de Russische regering, de broer van de Afghaanse president is een drugsbaron en in Nederland liggen kernwapens.

Joh.

Laten we eerlijk zijn. Tot nog toe is er bij ‘cablegate’ van Wikileaks niets schokkends naar buiten gekomen dat we niet al wisten of sterk vermoedden. Bij het doornemen van al deze boodschappen bekruipt mij het gevoel “moeten wij dit wel zo nodig weten?” Niet omdat het levens in gevaar zou brengen, dat doet de Amerikaanse overheid op dagelijkse basis vaker en erger dan het de site verwijt, maar omdat het totaal niets toevoegt. Wat is de toegevoegde waarde van dat we nu weten hoe Amerikaanse diplomaten denken over andere staatshoofden? Als een eenmalige gimmick is het misschien leuk, maar moeten we het erg vinden dat zij ook gewoon mensen blijken, en dat interne memo’s en rapportages niet politiek correct genoeg zijn en moeten we het erg vinden dat we niet alles weten?

De vraag is wat Wikileaks wil bereiken. Het is compleet logisch dat de VS deze informatie niet graag op straat ziet liggen en de reden waarom is legitiem. De VS wordt nu totaal onnodig in verlegenheid gebracht door documenten die waarschijnlijk in elk land wel ergens op te graven zijn. Het laatste lek heeft daarom meer weg van landje pesten, en niets van het beschikbaar maken van internationaal belangwekkend materiaal, wat de vorige openbaarmakingen nog wel hadden.

Cito-toets te koop op Marktplaats

NIEUWS - Opgaven van de Cito-toets van dit jaar, die volgende week dinsdag begint, zijn uitgelekt en worden te koop aangeboden via Marktplaats. NRC heeft een aantal vragen ingezien en voorgelegd aan het Cito. Een woordvoerder van Cito bevestigt dat het gaat om opgaven uit de test van dit jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende