De handen hoeven even niet meer uit de mouwen gestoken worden, de schoppen gaan niet zo rap meer de grond in: de minister die van "aan de slag" zijn nieuwe doopnaam had gemaakt gaat met vervroegd politiek pensioen. Dat maakt meteen een einde aan de geruchten dat CDA'er Camiel Eurlings de tweede positie op de kieslijst voor de tweedekamerverkiezingen zou krijgen, maar het zwengelt nieuwe speculaties aan. Het is bijzonder dat een politicus die al vanaf zijn twintigste levensjaar een steile opmars door de leemlagige CDA-kaders maakt en al jaren geldt als opvolger van Jan Peter Balkenende er zo plotseling de brui aan geeft. Het kan natuurlijk goed zijn dat Eurlings er tegenop zag onder Balkenende nog een aantal tropenjaren door te brengen op een ministerie als Verkeer en Waterstaat, een ministerie waar ambitie en daadkracht doorgaans sneuvelen op politieke verdeeldheid en massatraagheid. Niet een slechte reden om te kiezen voor een rustiger bestaan met meer nadruk op het privéleven. Misschien zelfs in Maastricht. Denkend aan de situatie waar het CDA nu in verkeert, dringt zich echter een cynischer verklaring voor het vertrek van Eurlings op.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Je kunt niet tot politiek leider worden benoemd, jezelf daartoe uitroepen is helemaal onverstandig. Wie dat is, wordt door de omstandigheden bepaald. Hij heeft bij interne diepe meningsverschillen beslissende invloed en de macht. Als je de leider bent, hoef je jezelf zo niet te noemen.”
Hans Wiegel orakelt over Bos, wiens optreden als minister van Financiën tijdens het hoogtepunt van de economische crisis door KRO’s Zembla Reporter werd beschouwd.
Natuurlijk heeft Wiegel gelijk. Hij is zelf de grootste onderbouwing voor zijn stelling. Niet omdat hij zich ooit ‘heel bescheiden’ opgesteld heeft (hij wist dat hij ‘het leiderschap nog moest verdienen’), maar omdat hij met zijn ‘natuurlijke partijleiderschap’ zelfs decennia na vertrek van het politieke hoofdpodium nog VVD-leiders in de wielen rijdt. De man is als een schimmelinfectie.
In tegenstelling tot Wiegel denk ik niet dat de PvdA een leiderschapsprobleem heeft. Tenminste, niet zoals bij de VVD, die er een traditie van heeft gemaakt de leidersvraag bijna wekelijks en in alle openbaarheid ter discussie te stellen. Het probleem van de PvdA zit een heel stuk dieper: het is een achterbanprobleem, een inhoudsprobleem en een imagoprobleem. Van die partij is Wouter Bos de onbetwiste leider.
“Alles draait om de verwende, ontevreden burger die direct resultaat wil. Emotie heeft morele waarde gekregen in dit land. Als je boos bent heb je al bijna gelijk.”
SCP-directeur Paul Schnabel analyseert het politieke klimaat in Nederland en constateert een gebrek aan leiderschap. Hij krijgt bijval van de voorzitter van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, Wim van de Donk:
“Burgerschap is ook een ambt, met plichten. Neem nu de Europese Grondwet. De politieke elite zei: we gaan eens even naar de burgers luisteren. Ik had gezien het belang van de Europese Unie voor ons gezegd: nee burgers, nu gaat u even naar ons luisteren.”
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Met het vertrek van Jan Marijnissen, doemt de vraag op: wie zal hem opvolgen? Nu Harry van Bommel, vooral bekend van de NEE-campagne tegen de Europese Grondwet, heeft aangegeven geen interesse te hebben in het politiek leiderschap van de SP blijven er drie opties over. Optie 1 is Agnes Kant: woordvoerder Volksgezondheid. Optie 2 is Jan de Wit: hij is de woordvoerder Sociale Zaken en Justitie. Optie 3 is Ronald van Raak: woordvoerder Binnenlandse Zaken. Inhoudelijk gezien zullen zij weinig onderscheid maken. Persoonlijkheid zal vermoedelijk de doorslag gaan geven.
De keuze voor de partijleider ligt in de handen van de fractie. Het is voor de hand liggend dat zij iemand kiezen die enige ervaring heeft, zoals ook Marijnissen zelf leek aan te geven. Of wil hij toch een jonkie als leider van de SP? De meest charismatische mannelijke kandidaat Ronald van Raak is weliswaar de SP-filosoof bij uitstek om het gedachtengoed uit te kunnen dragen, maar hij legt het qua politieke ervaring in de Tweede Kamer af tegen de andere twee. Jan de Wit lijkt op zijn beurt een weinig wervende kandidaat voor het leiderschap. Vrijwel onzichtbaar voor het grote publiek lijkt hij vooral de trouwe volgeling van Jan Marijnissen, met weinig eigen geluid.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.