Porselein verhoudt zich tot baksteen als appels tot peren. Als u dit begrijpt, ben ik blijkbaar duidelijk geweest. Begrijpt u dit niet, dan snapt u niet wat ik bedoel. Eerst de feiten: Aantal steenfabrieken: 32, waarvan 17 in buitenlands bezit. Jaarlijkse productie: 1.188 miljoen WF (= Waalformaat), waarvan metselbaksteen: 881 miljoen WF = 74%, straatbaksteen: 307 miljoen WF = 26%. Jaarlijkse productie in tonnen kg. : 1.585.800. Omzet: € 272 mln. Uitvoer metselbaksteen: 325 miljoen WF (37% van de jaarlijkse productie) Invoer metselbaksteen: 34 miljoen WF (6,8% van het jaarlijks binnenlands gebruik) Dan de kunst.
Vorige week breekbaar porselein, nu even breekbaar keramiek.
Richard Stipl vermenigvuldigt zichzelf en creëert zo een bijzonder volkje in idiote scenes.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Laat ons juichen, want er is iets moois tot stand gebracht. Nee, de honger in de wereld is nog niet uitgebannen en er zijn ook nog steeds dodelijke ziekten, maar we hebben toch in elk geval dit: boetseerchocolade. En daar is over nagedacht ook, want door het hoge smeltpunt krijgt junior er niet eens vieze vingers van.
Tja, wat moet je daar nu mee? Chocolade met een smeltpunt boven lichaamstemperatuur. Smelt dus niet in de hand, maar ook niet in de mond. Zal dus meer dan waarschijnlijk niet te hachelen zijn, qua mondgevoel. nee, u hebt gelijk, daar zitten die kinderen natuurlijk niet mee. Die zijn tenslotte meestal ook blij met een Happy Meal.
De vraag blijft waarom je met chocola per se moet kleien. Je zou ook je kind kunnen laten kleien met klei en het vervolgens, als je dat leuk vindt, een stukje chocolade kunnen geven. Misschien is dit ontzettend calvinistisch van mij, maar ik vind nog steeds dat speelgoed is om te spelen en eten om te eten. Zó rooskleurig is de voedselsituatie op onze wereld niet, en jong geleerd is nog altijd oud gedaan.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.