Vroeger was ik best wel fan van Kate Bush, haar album “The Kick Inside” staat in de kast en ik kan hem van A tot Z meezingen. Ook haar latere werk is van hoge kwaliteit. Sinds 2011 heeft ze echter geen werk meer uitgebracht en haar laatste optreden was in 2014. Volgens eigen zeggen geeft ze nu prioriteit aan haar familie. Jammer, maar de wereld is haar gelukkig niet vergeten, en heeft zelfs een speciale dag gewijd aan haar allergrootste hit. Ik kende het fenomeen niet, maar er blijkt zoiets te bestaan als The most Wuthering Heights day Ever. Wereldwijd komen groepen mensen, gekleed in rood en zwart, samen om te dansen op het wereldberoemde nummer. En dat vond dit jaar plaats op zaterdag 13 juli. Het wemelt op YouTube van de filmpjes van de afgelopen jaren (het bestaat sinds 2013), waarvan ik er behoorlijk wat bekeken heb. Je zou denken dat dit een typisch meisjes- en vrouwending is, maar er doen ook behoorlijk wat mannen mee, soms compleet met pruik en rode jurk aan (hoewel de still van onderstaand filmpje anders doet vermoeden, zijn dat zeker niet allemaal drags!). En het is aandoenlijk hoe ongelooflijk slecht het synchroon dansen gaat, maar dat lijkt ook niet echt de bedoeling te zijn; in een van de filmpjes hoor je de choreograaf zeggen “the messier the better”. Het gaat echt om de lol, en dat spat er dan ook vanaf.
We blijven nog even in de Kerstsfeer met dit sprookjesachtige winternummer van Kate Bush uit 1979. Hier als luisterband geplaatst bij beelden uit Tim Burtons poppentheaterspel ‘The Nightmare before Christmas’.
Dat is ’s even wat anders dan Maria Carey.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Vanuit het niets rende Kate Bush niet alleen meer de heuvel op, maar ook de hitparades weer in. Een nieuwe generatie ontdekte haar nummer dankzij de hitserie Stranger Things. Maar ik ben niet die nieuwe generatie. Ik ben van een tussengeneratie die kennis maakte met het nummer door de cover van Placebo. Een cover die ik stiekem dus beter vind dan het origineel. Change my mind.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Dit nummer begon ik vandaag spontaan te zingen. Geen idee waar dat opeens vandaan kwam, want ik heb ’t al heel lang niet meer gehoord. Maar het is wel toepasselijk nu. In deze angstige tijden kunnen we allemaal wel een hoopvolle boodschap gebruiken. Nu is dit pareltje van Peter Gabriel en Kate Bush ook wel een zwaar nummer, de ellende van de mannelijke hoofdpersoon in dit verhaal spat ervan af. Maar Don’t Give Up gaat niet alleen over wanhoop maar juist ook over hoop.
Kate Bush meets folk; liedjesmaker Martin Newnham – afkomstig van The Isle of Wight voor ’t geval dat u zich afvroeg waar dat accent toch vandaan komt – flikt het gewoon.
Zelf dacht ik, naar aanleiding van de fraaie clip waarin Donald Sutherland een eigenzinnige uitvinder speelt, dat Bush een soort kinderverhaaltje had bedacht, maar dat blijkt niet zo te zijn.
De tekst is geïnspireerd door Peter Reich’s memoire A Book of Dreams uit 1973, over zijn tijd op Orgonon, het onderzoekscentrum van notoire kwakzalver Wilhelm Reich.
We blijven nog even bij het magistrale album ‘Hounds of Love’ van Kate Bush, waarin deze laat zien niet enkel gebruik te maken van de modernste technologie, maar ook thuis te zijn in de wereld van de traditionele muziek, zoals deze Ierse volksdans.
Kate Bush’ meesterwerk Hounds of Love blijft ook na meer dan dertig jaar nog boeien. Bush had volledige creatieve vrijheid in haar eigen studio, die ze aan huis had laten bouwen.
Met de op dat moment nieuwe computer en synthesizertechnologie weet ze een innovatief dubbeldik album neer te zetten, waarvan elk nummer uitnodigt tot (her)luisteren.
Opvallend is het veelvoudig gebruik van samples, zoals uit de Britse horrorfilm ‘Night of the Demon’ (1957) en hier een deel van de koorzang uit het Georgische volkswijsje Tsintskaro. Bush kent haar horrorklassiekers, want hetzelfde fragment figureert in Werner Herzogs ‘Nosferatu: Phantom der Nacht’ uit 1979.
Wie eens Fritz Langs ‘M’ (1931) – een film over de klopjacht op een pedofiele lustmoordenaar – heeft gezien, krijgt het getroubleerde gezicht van Peter Lorre, terwijl deze bekent hoe hij wordt uiteengetrokken door zijn onverbiddelijke aandriften enerzijds en zijn schuldgevoel anderzijds, niet meer uit het hoofd.
Kate Bush slaagde er op haar album Hounds of Love in een lief wijsje over moeder te verbinden aan die innerlijke overleggingen van een soortgelijke maniak, al laat ze heel listig achterwege wat zijn misdaden precies zijn.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.