Geen bal op tv | Typisch Nederlands

Ik zag gelijk wat Sjors bedoelde toen ik afgelopen vrijdag Typisch Nederland binnenviel. Hassan was bezig de Islam in een kwaad daglicht te zetten door aan zijn tijdelijke huisgenoten te vragen of ze het erg vonden dat hij zich even verwijderde toen de champagnefles werd geopend. Nu zult u zeggen: wat is er erg aan iemand die even ergens anders gaat zitten op het moment dat er alcohol wordt geschonken? Hij viel er immers niemand mee lastig. Maar door zich Mohammedaanser dan Mohammed te gedragen, vestigt hij wel heel demonstratief de aandacht op het punt dat hij wil maken en dringt hij zijn medebewoners een moreel dilemma op. Immers, als ze het werkelijk zo gezellig vinden om hem erbij te hebben, dan besluiten ze om die fles champagne te laten staan en aan de ranja te gaan. Zijn vrijwillige verwijdering kun je als een impliciete beschuldiging interpreteren. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Bram Moszkowicz

, door

COLUMN - Bram Moszkowicz wil het nog niet beseffen, maar hij gelooft zelf niet meer in zijn eigen woorden. Zijn woorden klinken zoals we van hem gewend zijn, maar zijn lichaam verraadt hem, zoals we konden zijn toen hij in vijf jaar later tegenover Jeroen Pauw zat.

Bram Moszkowicz. Hij heeft het zelf nog niet door, maar hij valt uit elkaar. Desintegreert. Je ziet het gebeuren. Hij zit tegenover Jeroen Pauw. In het tv-programma ‘Vijf jaar later’. Hij is magerder geworden. Het is weg, die pafferige arrogantie. Hij doet nog wel z’n best om de schijn op te houden. Om net zo arrogant te doen als altijd. Om even eloquent, deftig en met overdreven zorg te formuleren. 

Hij vertrouwt nog steeds op alles waarop hij al die jaren kon vertrouwen. Zijn vermogen om overal onderuit te komen, om overal tussendoor te glippen, om zich met superieure retoriek overal uit te lullen, hij vertrouwt op zijn intellect en zijn fluwelen tong. Maar zijn lichaamstaal vertoont barstjes, het lichaam hapert. Als een verouderde robot waarvan een paar draadjes los zitten. Hij knippert heel veel met zijn ogen, zijn mond maakt vreemde samentrekkingen, alsof hij een nooit kleiner wordend zuurtje in zijn mond laat ronddwalen. Je ziet slapeloze nachten en je voelt het soort verborgen radeloosheid van iemand die niet wil beseffen wat hem overkomt.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weg met nitwit-gasten en -presentatoren op tv

, door

De belangrijkste media-events deze week in Nederland waren: Theo Maassen vs. Patricia Paay, Richard ‘de Wenkbrauw’ de Mos vs. Diederik Samsom en Jeroen Pauw vs. Mohammed Enait.

Patricia Paay, Richard de Mos en Mohammed Enait: laat de pure horror van dat rijtje eens op je inwerken. Drie mensen die geen andere positieve eigenschap hebben, dan hun narcistische geldingsdrang. Nou ok, ik moet Enait ook krediet geven voor zijn creatieve omgang met taal, die zich overigens niet tot het Nederlands beperkt; zijn afstudeerscriptie draagt de schitterende titel Terrornoia: how the propa-ugandists used the omni-territorialization of terror for the fundamentalismanization of criminal law in a multi-cultus-ritualistic society. Uiteindelijk dringt het feit dat Enait er een levenstaak van heeft gemaakt zo irritant mogelijk te zijn voor zo veel mogelijk mensen zelfs door tot mede-narcist Jeroen Pauw: “U bent een provocateur!”

Heel goed, Jeroen. Alleen het is dus wel een provocateur die kan provoceren omdat jij en je redactie hem hebben uitgenodigd in je programma. Dat het hap-slik-weg entertainmentprogramma De Wereld Draait Door Paay uitnodigt is nog tot daar aan toe, maar wat heeft de totale randfiguur Enait te zoeken in de serieuze nieuwstalkshow Pauw & Witteman?

Daar geeft Pauw hem vervolgens ook nog de gelegenheid punten te scoren door de luie, gemaakte “ik ben een domme boer”-houding die Nederlandse tv-persoonlijkheden zich zo graag aanmeten. Als Enait na het noemen van de naam Mohammed het bekende “Sallallahu alaihi wa sallam” uitspreekt, dan doet Pauw ineens of hij niet een journalist is die zich al jaren met de problematiek rond de islam bezighoudt en gaat heel flauw etteren. Hij weet ineens ook het verschil tussen een hoofddoek en een muts niet meer. Wat Enait de kans geeft een punt te scoren door te wijzen op de blijkbaar gebrekkige voorbereiding van Pauw: “Dit programma is toch geen black box?”