Closing Time | Misbehavin’

https://youtu.be/R-znj7Uf9Oo Op dit moment ben ik The Righteous Gemstones aan het bekijken, een tv-serie uit 2019 over een familie showpredikanten in een Amerikaanse megakerk. Het is meer een klucht dan een satire en alle foute stereotypen komen voorbij. Patriarch Eli Gemstone (Dan Goodman) is een keiharde zakenman, en zijn drie volwassen kinderen die eveneens in het vak zitten, zijn voortdurend bezig elkaar vliegen af te vangen. En dan is er nog schoenbroer 'Baby' Billy Freeman die vindt dat 'ie recht heeft op een deel van de poen en voortdurend verdeeldheid tracht te zaaien door de kinderen tegen hun vader uit te spelen. Ze zijn rijk, verwend, en achter de schermen leiden ze een leven in weelde en zonde. Een stel afpersers gooit roet in het eten met een pikante video van oudste zoon Jesse (Danny McBride). Die heeft zich met een aantal leden van zijn pastorale team tijdens een christelijke conferentie vermaakt met cocaïne en prostituees, en het zou toch zonde zijn als dat wereldkundig zou worden... Een en andere leidt tot allerlei vermakelijke verwikkelingen. Zowel de Gemstones als de afpersers blijken nogal klungelig waar het aankomt op het bedrijven van misdaden. Hart van de serie vormt echter de ambivalente relatie die de personages met elkaar hebben. De familieleden zitten elkaar voortdurend in de haren, maar kunnen toch ook weer niet zonder elkaar. Als je een abonnement op HBO/Max hebt is The Righteous Gemstones best het proberen waard. https://youtu.be/D2m9sP3VqB0  

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.