Tienduizend importbruiden zoek (deel 1)

Medio vorig jaar sprak toenmalig minister van Integratie Van der Laan over 15.330 importbruiden in 2008. De situatie was zo alarmerend dat hij zei: "Het gaat onze spankracht te boven." Johanna Nouri en Flip van Dyke gingen op zoek naar de waarheid achter de cijfers. Vandaag deel 1, deel 2 verschijnt binnenkort. De uitkomsten van onze zoektocht In 2008 waren er niet 15 duizend maar slechts 8 duizend immigratiehuwelijken, waarvan slechts eenderde niet-westerse allochtone Nederlanders betrof die hun partner uit het buitenland lieten overkomen. 56 procent van de allochtonen huwt met een autochtoon. Zo'n 12 procent van de allochtonen haalt zijn partner uit het buitenland. 8 procent van de allochtone huwelijken betreft een huwelijk met een partner uit het land van herkomst. Het aantal immigratiehuwelijken onder allochtonen daalt al jaren. De stijging in 2008 wordt veroorzaakt door het uitstelgedrag als gevolg van de aangescherpte eisen voor gezinsvorming: het duurt wat langer voor men aan de eisen voldoet, maar de aanhouder wint. Uit de immigratiecijfers blijkt niet dat de 'Belgiëroute' veelvuldig misbruikt wordt. Van een onevenredig hoge immigratie uit moslimlanden blijkt niets. Een praktijkvoorbeeld Begin 2004 ontmoette Johanna in Duitsland de Jordaniër die later haar man zou worden. Hij had in verschillende westerse landen gewoond en zij wilden samen in Nederland hun leven leiden. Waren ze naar Jordanië gegaan, dan had Johanna direct bij aankomst een verblijfsvergunning gekregen als partner van een Jordaniër.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Asscher: lever uw recht maar in

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Rutger Schimmel, dat eerder op zijn eigen weblog verscheen.

Lodewijk Asscher, PvdA-wethouder in Amsterdam, pleit in de Volkskrant voor het verbieden van neef-nichthuwelijken. Die spelen volgens hem een aanzienlijke rol in het achtergesteld houden van allochtonen in Nederland. Er komen namelijk nogal veel zwakbegaafde kinderen uit voort.

“De problemen rond zwakbegaafde jongens worden opgelost met importbruiden. Ze worden als mantelzorgster/echtgenote naar Nederland gehaald. [..] Deze vrouwen krijgen levenslange vonnissen met dergelijke huwelijken, waaruit ook vaak weer zwakbegaafde kinderen worden geboren.” Alleen een verbod kan deze vicieuze cirkel breken, concludeert Asscher.

Asscher?s pleidooi oogt sympathiek. Er spreekt een diep besef van de omvang van de huidige problematiek uit. Asscher gelooft niet dat het allemaal wel goed zal komen als we maar genoeg wijken opknappen en integratiecursussen geven.

Asscher?s betoog is echter niets minder dan inperking van onze burgervrijheden, een verdere penetratie van de overheid in ons persoonlijk domein.

Ondanks dat hij jurist is lijkt Asscher te vergeten dat rechten niet hun geldigheid ontlenen aan de positieve uitwerking ervan. De wet biedt alleen een moreel kader, heeft niet tot taak gezonde en morele burgers te kweken. Alleen vanuit de cultuur kan een verantwoorde omgang met rechten komen. Wanneer de traditionele cultuur van een cultuur zich niet leent voor een verstandige houding naar een recht toe, dan is het tirannie als andere groepen dat recht onder het mom van rechtsgelijkheid ontnomen wordt.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.