Het staat niet in het partijprogramma. Dus.

Freek Jansen is voorzitter van de jongerenafdeling van Forum voor Democratie en had afgelopen zaterdag een boreaal feestje met aanhangers en partijprominenten. Het verslag in de Volkskrant levert een beeld op dat mijn indruk van die club vrij precies bevestigt. Ze denken écht dat er een complot is van “[…] de gevestigde orde. Ze leren ons dat de Nederlander niet bestaat, dat onze geschiedenis slecht is, dat we een onaflosbare erfschuld dragen waarvoor onze wereld tot een einde moet komen. Via de angst voor sociale isolatie dwingen zij ons apathisch in te stemmen met onze eigen afschaffing.” Ik vraag mij bij dat soort uitspraken altijd af, waarom iemand ook maar een seconde zou denken dat ik mij en de mijnen, of jou of wie dan ook zou willen afschaffen. Nou ja, stiekem zou ik hún wel graag afschaffen, maar ik neem ook genoegen met sociale isolatie. Het staat niet in het partijprogramma. Dus. Want. De grap is dat hier heel duidelijk wordt dat alles wat Dingetje uitkraamt, wel degelijk serieus resoneert bij zijn aanhang. Terwijl ons op allerlei manieren steeds wordt voorgehouden dat er heus geen sprake is van vrouwonvriendelijkheid en racisme, want het staat niet in het partijprogramma. Meneertje zelf verschuilt zich continue achter artistieke vrijheid, pseudowetenschap en andere rookschermen. Aanhangers verdedigen die houding met hand en tand op internet, zaniken dat op alle slakken zout wordt gelegd en dat je verdorie ook NIKS MEER MAG ZEGGEN!

Door: Foto: Bron: pixabay.com

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.