Closing Time | Je verliest iets goeds

Als mij kwijt raakt, raak je iets goeds kwijt. In 1962 had bluesgitariste en zangeres Barbara Lynn een hit met deze boodschap, die ze drie jaar geleden nog uitstekend over het voetlicht kreeg. https://www.youtube.com/watch?v=1uZ9x_UQax8 Barbara Lynn is een van de vele muzikanten die in dit rijtje legendarische bluesgitaristen thuis hoort. Had u achter die link een heel ander rijtje namen verwacht?

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Zonde van die gitaar

Jankende gitaren en legendarische gitaarsolo’s, allemaal goed en wel, maar “Oh, it breaks my heart to see those stars / Smashing a perfectly good guitar / I don’t know who they think they are / Smashing a perfectly good guitar.”

Net zoals de opening van dit liedje, kan een enorme hoevelheid gitaarwerk schatplichtig aan Jimi Hendrix worden genoemd. Dat geldt voor het beroeren van de snaren én de behandeling van het instrument. Lees nog even verder…

Closing Time | Philip Gayle

OK, gister was de Closing Time misschien wat chaotisch en bij vlagen enigszins atonaal, maar als u dacht dat dat weird was, dan heeft u Philip Gayle nog niet gehoord. De man verblijft al jaren in Japan, en stort vanuit daar af en toe volstrekt bizarre platen over de wereld uit. Op The Mommy Row uit 2005 lijkt het of hij volstrekt willekeurig en compleet atonaal een gitaar op alle manieren zit te bepielen zoals het niet hoort, maar ook hier is niets weer eens minder waar.

Closing Time | Richard Dawson

Muziektijdschrift Gonzo Circus wist destijds deze muziek nog het meest treffend te omschrijven:

een trip waarin Dawson ogenschijnlijk niets anders doet dan zijn kadukke gitaar stemmen. Maar niets is minder waar natuurlijk.

Hoe je het ook wendt of keert, het is een zeer originele manier van blues spelen. Oordeelt u zelf.

Closing Time | Raphael Vanoli

Het lijkt alsof Raphael Vanoli zijn gitaar kussend bespeelt, maar nee, hij gebruikt naast zijn vingers ook zijn adem en gezichtshaar om de snaren te beroeren. Dat klinkt misschien als een slecht idee, maar het klinkt heel goed.

Closing Time | Bicycling to Afghanistan

Mevrouw Okto wordt gillend gek van het gefriemel – kriebelende mieren rondsjeezend in botsautootjes, noemt ze het. De kleine Oktootjes daarentegen zijn er wild enthousiast over – niet in de laatste plaats vanwege het oordeel van mevrouw Okto. Dergelijke tegengestelde reakties zien we vaak als het om de heer Fripp gaat.

Robert Fripp geldt als gitaargodheid van de planeet. Behalve zich al sinds de jaren zestig bezig houdend met het opheffen en weer opnieuw oprichten van zijn band King Crimson, gaf hij in de jaren 80/90 ook nog gitaarklasjes. Deze resulteerden dan in platen onder de naam Robert Fripp & the League of Crafty Guitarists.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende