KSTn – Medicijnen en gezondheid

De Tweede Kamer mag dan wel met reces zijn (net zoals een groot deel van de redactie alhier en waarschijnlijk ook veel mensen in het land), de stroom kamerstukken gaat gewoon door. Zo viel deze week het verslag van het overleg over het geneesmiddelenbeleid op de mat. Dit overleg was naar aanleiding van de notitie van Minister Klink waarin hij zijn langetermijnvisie geneesvoorzieningen uiteen zette. Met de komst van de zorgverzekeraars als mede-stuurder van de gezondheidskosten, de veranderingen in de keten farmacie tot patiënt en de toegenomen druk op de gezondheidskosten vliegen de wijzigingsvoorstellen je om de oren. Iedereen ziet wel ergens nog wat geld liggen dat bespaard kan worden. Maar zomaar besparen gaat natuurlijk niet als je het hebt over zorgverlening aan patiënten. Dan moet dus wel duidelijk zijn of die besparing niet ten koste gaat van de patiënt. En dat maakt het tot zeer complexe materie waar ook nog eens wat vermogende partijen via-via proberen mee te praten. Ik vind het heel moeilijk om uit de discussie naar boven te krijgen wat nu goed en wat nu slecht is. Maar aan de hand van drie stukjes van Kamerleden wil ik het toch in ieder geval iets levendiger maken, alvorens het even een wending te geven.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn – Grieppandemie

Logo kamerstukken van de dagIn de stroom documenten naar de Tweede Kamer zag ik vandaag pas de aanbieding van het rapport van het ministerie van Binnenlandse Zaken over grieppandemie scenario’s. Dit rapport heeft op een paar kleine berichten na, vorige week geen stof doen opwaaien. En dat is vreemd. Want het rapport geeft twee scenario’s, waarbij de milde variant zo’n 5000 doden oplevert en de ernstige variant zeker 80.000. En daarbij dan de kanttekening dat deze pandemie met aan zekerheid grenzende waarschijnlijk ergens in de komende jaren gaat komen.
Je zou zeggen dat deze getallen heel politiek Nederland acuut op de bühne zou krijgen. Immers, de theoretische terroristische dreiging waarmee in het tot nu toe ernstigste enkele geval slechts 3000 doden zijn te betreuren, zorgt al jaren voor stevige wetten en mobilisatie van gans het ambtenarenapparaat .
En dan moet je ook weten dat een rapport vorig jaar aangaf dat de voorbereiding van Nederland voor zo’n ramp nog zeer te wensen over laat. Het is dan ook maar de vraag of het milde scenario, dat uitgaat van snelle beheersing, überhaupt de realistisch is.
Dus in plaats van spoeddebatten over teveel gevangeniscellen of over de spitsstrook op de A1 zou er nu heel snel een debat moeten komen over hoe we zeker stellen dat de schade van een pandemie beperkt blijft. Een beetje slagkracht spaart zo een paar duizend doden. En die kans krijg je als politiek niet vaak.

En dan ter afsluiting nog iets speciaals. Iets wat nog nooit is voorgekomen, is dan toch echt nu werkelijkheid geworden. Ik ben het eens met de conclusie van Simon Rozendaal.
 
 
En ik ga weer over tot de orde van de dag.
Overigens ben ik van mening dat altijd bekend moet zijn hoe de individuele kamerleden gestemd hebben en dat alle stemmingen direct online beschikbaar moeten zijn.
KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alligator levert wellicht nieuwe antibiotica

“Biodiversiteit, wat heb je er eigenlijk aan?” roept de nihilist wel eens. “Ontwikkeling van medicijnen” roept de optimist dan op zijn beurt. Vanaf vandaag kan die laatste een case toevoegen aan zijn batterij van argumenten: nieuwe antibiotica uit alligators.

Alligators staan erom bekend dat ze een voortreffelijk immuunsysteem hebben dat niet afhankelijk is van een besmetting voordat er anti-stoffen worden aangemaakt. Het immuunsysteem van de alligator werkt direct. Doordat alligators altijd in warme ‘smettige’ omstandigheden hebben geleefd (in de tijd van dinosauriërs was het al niet veel beter gesteld met de hygiëne) en ze zichzelf regelmatig verwonden tijdens territoriale gevechten en het vangen van prooidieren zijn het evolutionaire koplopers in de verdediging tegen infecties en snelle wondheling. Proeven met alligator eiwitten tonen aan dat deze nieuwe antibiotica kunnen leveren die helpen bij de bestrijding van resistente superbugs, de ziekenhuis bacterie MRSA, Candida albicans die vooral gevaarlijk is voor AIDS patiënten en bij orgaantransplantaties én mogelijk ook diabetici helpt bij het voorkomen van infecties. Miljoenen jaren laboratoriumonderzoek ligt voor ons klaar op een modderbank. (bron de gerenommeerde Underwater Times)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige