Closing Time | Harry Styles – Watermelon Sugar

https://www.youtube.com/watch?v=E07s5ZYygMg&ab_channel=HarryStylesVEVO Ik ben best wel ziek momenteel – hevige maagpijn en aanverwanten – maar gelukkig heb ik ook goede momenten, zoals nu. Morgen mag ik naar de huisarts, maar daar ga ik me nu dus niet druk over maken. Ik geniet me kapot als ik er een poosje geen last van heb. Hoewel ik vermoed dat dit niet zo 1-2-3 wordt opgelost, komt er misschien toch iets goeds uit voort; meer bewustzijn van het nu en daar zoveel mogelijk lol en andere fijne dingen in stoppen. Ik was geen fan van One Direction (komt ook doordat ik er niet erg in geïnteresseerd was – want X-factor-product – en dus vrij weinig van ze heb meegekregen). Maar zoals je wel vaker bij (meestal door coaches of platenmaatschappijen-) samengestelde bandjes ziet, springt er eentje uit die eigenlijk best wel heel goed is en succesvol een solocarrière opbouwt. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan George Michael (Wham), die op Freddie Mercury na de beste zanger ter wereld was (ook na hun dood zijn ze nog niet geëvenaard). Overigens was Freddie solo nogal een mislukking (net als Brian May en Roger Taylor), het was juist de dynamiek tussen de bandleden van Queen die hun werk zo fenomenaal maakte. Maar dit terzijde. [caption id="attachment_345921" align="aligncenter" width="637"] Bron: Pixabay.com[/caption] Ik denk ook aan Robbie Williams (Take That). Vond ik wel een aardig boy-bandje trouwens. Opgericht door Gary Barlow, die na het uiteenvallen zelf niet zo heel veel muziek heeft uitgebracht en zich meer richtte op het schrijven en produceren voor anderen. Maar Robbie…in eerste instantie vond ik hem een lul, omdat hij solo debuteerde met een cover van “Freedom” van mijn George, en dat vond ik heilig schennis. Het werd wel een dikke hit natuurlijk, maar kort daarna verdween hij een tijd in een afkickkliniek. Een jaar later kwam “Angels” uit, en hoewel ik het persoonlijk een beetje een zeiknummer vind (ik vind de meeste van zijn ballads maar zo-zo), werd het toch een aardige hit. Waarna het eigenlijk alleen maar beter werd. Het aanstekelijke “Let Me Entertain You” was een prettige verrassing. Met de komst van “Sing When You’re Winning” in 2000 (“ Rock DJ”! En hij trok zijn kleren uit! Ophef! Slim gedaan jochie!) had ie me definitief te pakken. Wát een geweldige zanger en performer. Met het uitbrengen van “The Road to Mandalay” had ie zelfs een ballad gemaakt waar je mij ’s nachts voor wakker kunt maken. Al weet volgens mij niemand waar het nou precies over gaat. Safe me from drowning in the sea… Het slaat allemaal nergens op, maar móói! Maar wie spring er nou uit bij One Direction? Nou, de knappe (not my type, but still, undeniably handsom), amper 30-jaar jonge en ook al vol met tattoos bekladde HarryStyles natuurlijk! Wat dat trouwens is met die belachelijk veel tattoos is bij veel artiesten (ook vrouwen), is me altijd een raadsel geweest. Elke tattoo zal ongetwijfeld een persoonlijke waarde hebben voor de inktverslaafde, maar wat je van een afstand ziet is gewoon een lijf vol met zwarte en gekleurde vlekken. Het doet ook nog eens verdomd pijn, ik heb maar 1 piepklein tattootje op mijn bovenarm, maar vooral het inkleuren was echt geen pretje. Maar goed, moeten ze zelf weten. Ja ik weet het jongens, ik dwaal enorm af van het Closing Time-onderwerp, maar dit zijn nou eenmaal gedachten die spontaan bij me opkomen. En ik zit onder de middelen (zelfmedicatie, niet slim, weet ik, maar als je erge pijn hebt wil je nú verlichting en de eventuele schade in de toekomst zien we dan wel weer). Goed, Harry Styles dus. En van dit heerlijk zomerse nummer word ik altijd ontzettend vrolijk, al is ook hier de tekst wat raadselachtig (“Breathe me in, breathe me out”…? Wie dan? En vooral; hoe! In een hele Harry moet je je op zijn minst verslikken, maar waarschijnlijk stik je de moord – die van jou en die van hem), maar who cares. Zet hem lekker keihard aan als je nog buiten zit te genieten van de afkoelende dag. Ik zou er een dansje bij doen ook, kan jou schelen. Get your Watermelon Sugar High!

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Cosing Time | George Michael – Tonight

, door

Een vaak vergeten nummer van mijn held George Michael, en een van mijn favorieten. De emotie druipt ervan af. Wanhoop, melancholie, verdriet en liefde en de hunkering naar even, gewoon éven rust in de tent. En ooh die melodie, die stem, ik krijg er kippenvel van. Deze zaterdag sluiten we af met het geweldige  Tonight. Ook als je geen liefdesperikelen hebt, een nummer om op je playlist voor een romantische avond met je lief te zetten. Prachtig.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

https://www.youtube.com/watch?v=8KvaFmeteBY

Closing Time | George Michael

, door

Toen Freddie Mercury van Queen was overleden kwam er een legendarisch tribute-concert met een adembenemende line up. De hele pop- en rockwereld stond in de rij voor deelname.

Eén artiest stak met kop en schouders boven de anderen uit, omdat hij als enige het stembereik van Freddie evenaarde: George Michael. Zijn vertolking van Somebody To Love werd een grote hit. De andere door hem gezongen nummers stonden ook als een huis. En ik was definitief verkocht. George Michael werd de tweede artiest die ik voor altijd in mijn hart sloot.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.