Geen bal op tv | The fear of 13

Er zijn van die dingen die ik niet kan uitstaan. Dat je bijvoorbeeld iemand ziet die heel erg op iemand anders lijkt, maar dat je maar niet kan bedenken op wie. Je weet dat het ergens voor het oprapen ligt, maar het juiste antwoord blijft hangen in de krochten van je onwelwillende brein. Ik keek naar het gezicht van Nick Yarris in de documentaire The Fear of 13. Vooral als hij lachte en zijn tanden ontblootte, leek hij op iemand. Een minister misschien. Of iemand uit onze straat. Een collega dan? Ja, een collega. Verdomme, het was Maurits! Nee, toch niet. Mijn oude wiskundeleraar dan? Nee, ook niet. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Marathoninterviews met dode mannen

COLUMN - Omdat ik de laatste tijd weinig zin heb om mijn televisie aan te zetten of, als ik het toch doe, weinig tegenkom dat de moeite van het kijken waard is, voel ik mij genoodzaakt mijn vertier elders te zoeken. Momenteel is dat vooral in oude uitzendingen van de marathoninterviews die de VPRO jaarlijks in komkommer- en kersttijd houdt voor de radio. Al die interviews zijn online te vinden via uw favoriete podcaststreamprogrammaatje. Wat leven we toch in een mooie tijd!

Het voordeel van luisteren is dat je het tijdens iets anders kan doen. Het bereiden van een eenvoudige doch voedzame maaltijd bijvoorbeeld, kun je prima combineren met een uurtje luisteren naar A.L. Snijders die aan Wim Brands vertelt waarom hij de hoerenbuurt van Amsterdam verruilde voor het platteland van Overijssel. Tijdens het opvouwen van de was, later die avond, ga je fijn weer verder waar je bent gebleven en kun je instemmend mee knikken met Snijders die vertelt dat hij ooit met een demonstratie mee deed en jaloers was op de mensen die aan de kant stonden. Dáár hoorde hij thuis, aan de zijlijn.

Momenteel luister ik in etappes naar mijn favoriete marathoninterview tot nu toe, die waarin H.J.A. Hofland aan de tand wordt gevoeld door Ischa Meijer, gehouden in de eerste week van de achtste maand van 1986. Het marathoninterview dat ik daarvoor beluisterde vond twee weken later plaats tussen Karel van het Reve en aartsmompelaar Martin van Amerongen

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Sir David Attenborough

COLUMN - Net als je even inkakt, prikken onze Vaste Gasten je elke werkdag om 15.30 uur weer wakker met hun scherpe pennetjes. Vandaag Max Molovich over zestig jaar Sir David Attenborough. Oftewel: waarom natuurdocumentaires hem niet kunnen boeien.

De natuur. De godverdomde natuur. Met d’r perfectie. Wat heb je eraan? Ja, het heeft ons het leven gebracht. Maar moeten we daar nu zo blij voor zijn? De natuur beëindigt het leven ook weer. Het gaat maar door. Ik vind het maar saai, de natuur. Heb in mijn leven om precies te zijn drie natuurfilms gezien. Microcosmos. The March of the Pinguins. En Grizzly Man.

Alleen die laatste kon mij echt boeien. Maar uitgerekend die film mag je denk ik geen natuurfilm noemen. Gaat immers over een mens. Die denkt dat hij één met de natuur is, terwijl hij dat uiteraard niet is. Totdat hij opgegeten wordt door een beer. Dan is hij wel één met de natuur. 

Eigenlijk is het onzin dat de mens geen natuur is. Als de mens zijn of haar seksdriften niet onder controle heeft, een zwakkere vermorzelt, of juist empathie toont, dan is dat de natuur. De bierscheet die ik net liet, was ook natuur. Een jong meisje vermoorden, god weet waarom, is ook natuur. Timothy Treadwell die denkt dat hij een beer is, is ook natuur. Zijn onnoemelijke behoefte ergens bij te horen, dat is de natuur van de mens.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | De Intocht van Sinterklaas

COLUMN - TV-detective Max Molovich kijkt naar de Intocht van Sinterklaas. Over een oude, stinkend rijke baardaap en zijn onhebbelijkheden. Plus: hoe lossen wij het zwartenpietenprobleem op?

Zwarte Piet is een blanke die doet alsof hij een neger is. Iedereen die anders beweert, steekt z’n kop in het zand. Zwarte Piet is niet zwart van de schoorsteen. Of hoe verklaart u die onberispelijke kleertjes van ’m? En die knalrode lippen?

Zwarte Piet is een neger. Die klusjes opknapt voor een stokoude, semiseniele, stinkend rijke, roomblanke baardaap. Een slaaf wil ik Zwarte Piet niet noemen, maar de relatie tussen Sinterklaas en Zwarte Piet is niet gebouwd op basis van gelijkwaardigheid. De relatie tussen Sinterklaas en Zwarte Piet is er een tussen werkgever en werknemer. De Prince de Lignac verkeerde 365 dagen per jaar op een jacht waarvan de bediening bestond uit louter Filipijnse jongens. In hagelwitte matrozenpakjes gekleed. Sinterklaas runt een bedrijf met personeel dat uit louter zwarte mannen bestaat. In felgekleurde pofpakjes. Ieder z’n onhebbelijkheden. 

Dit jaar heb ik voor het eerst sinds mijn kleuterjaren weer naar de intocht van Sinterklaas gekeken. Met zijn drie jaar heeft mijn zoon de geloofsjaren betreden. De dag ervoor liet ik ‘m naar het Sinterklaasjournaal kijken. Hij was direct verkocht. Vooral het paard fascineerde hem mateloos. Zwarte Piet accepteerde hij zoals een klein kind alles accepteert. Dat hier de negroïde medemens werd geclichématiseerd, had hij niet door. Ik zat ‘m nog wel even te knijpen toen ik de volgende dag met hem een chocolademelk zat te drinken in een café en er een neger binnenkwam. Maar er gebeurde niets.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.