Ed van Thijn: Eurocrisis doet Rutte de das om en de PVV zuigt
, door
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De relevantie van het europact zit hem niet in de inhoud
, door
Een gastbijdrage van David Nederlof, onderzoeker aan de UvA. Het stuk is ook te lezen bij het Montesquieu Instituut.
Het Kamerdebat voorafgaand aan de Europese Raad van 24 en 25 maart over het zogeheten europact, dat verdergaande coördinatie en samenhang van economisch beleid beoogt, ging vooral over soevereiniteit.
Premier Mark Rutte benadrukte dat Nederland wel soevereiniteit aan Europa overdraagt voor de versterking van het Stabiliteit- en Groeipact, maar niet in het kader van het europact. Daarnaast hadden Rutte en Jan-Kees de Jager moeite hun dédain voor het europact te verhullen.
Volgens Rutte staat daar inhoudelijk weinig in en al helemaal niet voor Nederland, dat immers een van de voorbeeldlanden in de Unie is. Al eerder, vlak voor de bijeenkomst van de regeringsleiders van de eurolanden op 11 maart, waar het europact werd overeengekomen, bestempelde hij het voorstel al als ‘een prima stuk papier’.
Inderdaad is het uiteindelijke europact ogenschijnlijk een stevig verwaterde versie van het oorspronkelijke ‘Pact for Competitiveness’ waarmee Merkel op 4 februari de Europese Raad verraste. In tegenstelling tot het voorstel van Merkel bevat het europact geen concrete maatregelen maar slechts algemene doelstellingen, namelijk het stimuleren van concurrentievermogen en werkgelegenheid, het bevorderen van duurzame overheidsfinanciën en het versterken van financiële stabiliteit. Het wordt in beginsel aan de lidstaten zelf overgelaten hoe deze doelstellingen te bereiken.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Eurocrisis? Libie? Nee, eurotop draait om migranten
, door
Een bijdrage van Hugo Brady, senior research fellow aan het Centre for European Reform.
In June, EU leaders arrive in Brussels for a meeting of the European Council, the quarterly summits presided over by former Belgian prime minister, Herman Van Rompuy. Some – Britain’s David Cameron and France’s Nicolas Sarkozy – are fighting a war in Libya. Others, like Angela Merkel and Silvio Berlusconi, are fighting political upheaval at home. Northern and Southern European leaders alike are watching anxiously as the markets continue to pound the euro. But everyone – apart perhaps from the newer members to the east – is worried about immigration. Hence, if events allow, Van Rompuy wants to leave the troubled currency aside to focus on border control, immigration and refugee policy.
This could easily become a bad tempered, inconclusive affair. First, the summit is supposed to take a broad strategic view of EU immigration and asylum policies. But instability in North Africa will inevitably skew discussion towards the present. Italy is adamant that it needs help to manage what it calls a “human tsunami” from Tunisia and Libya. Demands for greater “solidarity” from fellow EU countries essentially mean their agreement to take in some of the 20,000 or so migrants currently housed in tent camps on the islands of Lampedusa and Sicily and in the mainland region of Puglia. The EU has committed money, a humanitarian mission and border guards from Frontex, its border agency. Nonetheless, the Italians feel entitled to more. The EU-supported rebellion against Muammar Gaddafi’s regime and the Tunisian uprising against President Ben Ali have left its realist immigration policy, heavily reliant on the two dictators, in tatters.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Debt restructuring will not end eurocrisis
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De mythe van Merkel ontkracht: Europa betaalt voor Duitse banken
, door
Een bijdrage van Eelke de Jong, econoom aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Het stuk is ook te lezen op Me Judice.
Op donderdag 24 maart zijn de regeringsleiders akkoord gegaan met een uitbreiding en het permanent maken van noodfonds voor eurolanden. Hiervoor is het Europees Stabilisatiemechanisme (ESM) opgericht met een kredietverleningscapaciteit van 500 miljard euro. Door velen wordt dit gezien als een manier om de euro te redden. Anderen zien het als een manier om de overheidsfinanciën van een aantal eurolanden (Griekenland, Ierland en Portugal) op te lossen. De laatste visie overheerst in Duitsland. Duitsland mag weer de betaalmeester van Europa zijn. Die Welt kopt dan ook dat dit het einde van een mythe is. Namelijk de mythe dat Duitsland niet betaalt voor andere landen. In dit artikel beweer ik het omgekeerde. De Ieren en anderen betalen voor de problemen van de Duitse banken. Nederland garandeert deze betalingen. Een mythe die Merkel blijkbaar graag geheim houdt.
Euro niet in gevaar
De term steunpakket voor de euro suggereert dat we in Europa een probleem met de euro hebben. Dat zou betekenen dat we een valutacrisis hebben. Dat is niet zo. Er is geen enkel probleem met de euro. De waarde van de euro is vrij stabiel ten opzicht van de andere munten. Ten opzichte van de dollar is ze zelfs eerder overgewaardeerd dan ondergewaardeerd. Ook de interne waarde van de euro is stabiel. De inflatie loopt wel wat op maar is nog altijd laag.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Reddingspakket euro onder handbereik
, door
Een bijdrage van Jan Werts van het Montesquieu Instituut.
De staatshoofden en regeringsleiders lanceren morgen een compleet reddingspakket voor de euro. Kanselier Merkel moet als drijvende kracht verdubbeling accepteren van het noodfonds voor de zwakke landen tot 500 miljard euro.
De lastenverdeling daarvan over de eurolanden wordt nog een pijnlijke operatie. De angst dat Griekenland onder zijn reuzenschulden zal bezwijken spookt de politieke leiders door het hoofd.
Voor het eerst in de geschiedenis van de Europese Raad vergaderde dit hoge gezelschap op 11 maart in Brussel zelfs twee keer. Eerst in volledige samenstelling met de kwestie Libië als hoofdmenu. Vervolgens tot diep in de nacht met soms heftige woordenwisselingen tussen de leiders van de 17 eurolanden.
Verdubbeling noodfonds euro
Vorig jaar creëerde de Europese Raad de tijdelijke Europese Financiële Stabiliteits Faciliteit (EFSF) teneinde het noodlijdende Griekenland te hulp te komen. In totaal gaat het om 440 miljard aan garanties afkomstig van de landen met de euro. Inmiddels heeft Griekenland 110 miljard opgenomen en Ierland 67,5 miljard, terwijl Portugal en later wellicht Spanje en andere zwakke landen zullen volgen.
Het EFSF, in de media noodfonds genoemd en gevestigd in Luxemburg, moet tegenover de financiële wereld geloofwaardig blijven. Daarom kan het EFSF ondanks een capaciteit van 440 miljard toch hoogstens tot 250 miljard garanderen. De eurolanden, Duitsland en Frankrijk voorop, willen aantonen dat zij de euro tot de laatste snik zullen verdedigen. Dit is eigen belang.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Dank je wel Griekenland, Portugal en Ierland
, door
Een gastbijdrage van Eksteroog, het stuk is ook op zijn site te lezen.
De rente op de Portugese staatsobligaties stijgt weer, een teken dat de financiële wereld niet gerust is over de kredietwaardigheid van Portugal. Ik moest daarom denken aan de volgende opmerking van minister De Jager in een interview afgelopen vrijdag in NRC:
“Laten we niet vergeten dat Europa heel veel voordelen brengt. Denk alleen al aan het feit dat zwakkere landen in de eurogroep niet meer kunnen devalueren. Dat betekent dat hun export zoals vroeger niet steeds goedkoper wordt en dat is voor onze exportpositie belangrijk. Wij profiteren daar enorm van. Wij exporteren meer naar Spanje, Italië, Portugal en Griekenland dan opgeteld naar de VS, China en India.”
Minister De Jager zegt dus dat de voordelen van de euro voor Nederland veel minder waren geweest als deze landen niet het beleid gevoerd hadden dat zij gevoerd hebben. Dankzij dat beleid heeft men het in Nederland beter dan men het anders gehad zou hebben. Dankzij de Grieken, Portugezen heeft Nederland minder werklozen en een hoger inkomen!
De bewering van de minister De Jager klopt echt. Het achterliggende verhaal, is (1) dat een land meer kan exporteren, als zijn goederen in buitenlandse valuta goedkoper zijn en (2) dat een land minder zal importeren, als de buitenlandse goederen duurder zijn. In het tijdperk vòòr de euro devalueerden een aantal landen regelmatig hun valuta, als onderdeel van hun beleid. En bij iedere devaluatie verbeterden zij hun concurrentiepositie ten opzichte van Nederland, die daarna weer achteruit liep door hun loonbeleid. Dat devalueren gebeurt nu al meer dan tien jaar niet meer, Nederland kreeg daardoor een steeds betere concurrentiepositie, Nederland kon meer exporteren.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Eurocrisis zet EU buitenspel
, door
Een gastbijdrage van Jan Werts van het Montesquieu Instituut.
Kanselier Angela Merkel en president Nicolas Sarkozy hebben de eurolanden compleet verrast. Met eerder onbespreekbare maatregelen dwingen zij hen in een keurslijf ter bescherming van de munt. Het Duits-Franse ‘Pact voor Concurrentiekracht’ zet de Europese instellingen in Brussel buiten spel. De andere eurolanden doen aarzelend mee. Op 11 maart verhoogt een extra topconferentie het noodfonds voor zwakke eurolanden van 560 naar 750 miljard euro.
Pact voor concurrentiekracht
De pensioenleeftijd naar 67 jaar (zoals in Duitsland). In de nationale grondwetten een substantieel begrotingstekort verbieden (zoals in Duitsland). Loonmatiging afdwingen via een verbod op indexatie voor inflatie (zoals in Duitsland). Een Europees minimumtarief voor de vennootschapsbelasting. Dat zijn enkele onderdelen van het ‘Pact voor Concurrentiekracht’ dat met Duitse inkt is geschreven. Mits het pact in enigerlei vorm realiteit wordt, betekent dit een historische wending.
Het pact maakt vitale delen van het overheidsbeleid zoals de arbeidsmarkt, de loonpolitiek, pensioenen en belastingen, tot voorwerp van Europees beleid. De ‘Europese Economische Regering’ die linkse en rechtse Franse leiders jaren bepleitten komt hier aan de horizon. Duitsland was daar altijd mordicus tegen. Nederland eveneens. Zij vreesden verlies van hun nationale autonomie. Is kanselier Merkel ineens van die vrees verlost?
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.