Ik streef naar winst. Toch?

Het immer streven naar winst is symptomatisch voor ons huidige economische systeem. Socrates Schouten kiest ervoor daaraan niet langer mee te doen. Vorige week schreef ik mij bij de Kamer van Koophandel in als eenmanszaak. De tijd leek mij rijp om mijn ‘milieukunde’ als freelancer aan te bieden (daartoe onder meer gedreven door de stand van de arbeidsmarkt). Ik ga nooit over één nacht ijs, dus woonde ik enkele leerzame seminars bij over zelfstandig ondernemerschap. En wat leerde ik daar? Dat ik naar winst streef. Het gemeenschappelijke kenmerk van de toehoorders, vertelde de trainer, was dat het behalen van winst ons voorname doel is. Leefde ik al die tijd in een andere wereld? Tot het moment dat ik het seminar binnenliep, was mijn insteek: ik wil dat mijn inkomsten zodanig zijn, dat ik al mijn persoonlijke en zakelijke uitgaven kan bekostigen. Ik hoef daar verder niks bijzonders aan over te houden; winst stond onderaan mijn prioriteitenlijst. Nu ik zover ben dat ik wel naar winst streef, sta ik daar graag even bij stil. Wat is winststreven eigenlijk? En waarom zegt mijn gevoel dat winststreven niet meer past in de economie die we moeten gaan neerzetten, om uit het dal van deze systeemcrisis te komen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Regiorechtspraak en rammelende wetgeving

Zit je met je dranklokaal per ongeluk in het norse noorden, dan wordt de kachel met je aangemaakt door het plaatselijk rechtscollege. Komen de asbakken in het larmoyante zuiden op de bar, dan is het victoria kraaien en word je als eenmanszaak tot tweemaal toe in het gelijk gesteld.rookverbod Tot zover dus de regiorechtspraak in dit landje. Één ding staat nu wel vast: de wetgeving tot handhaving van het rookverbod rammelt aan alle kanten.
En je hoefde geen briljant jurist te zijn om al bij de instelling van het rookverbod, juli vorig jaar, te voorspellen dat Ab Klink weer eens een staaltje van falend overheidsbeleid in de markt had gezet. De gang van zaken lijkt sterk op het paddoverbod, waarbij schimmels die spontaan in je tuin groeien ineens tot een veroordeling kunnen leiden wegens het bezit van illegale drugs.
Terug naar het rookverbod in de horeca. Of liever gezegd: de wettelijke eis in de Tabakswet dat het personeel rookvrij moet kunnen werken. Dus rookruimtes toegestaan. Voor eenmanszaken (die geen personeel hebben) is het in een apart besluit geregeld: daar moeten eigenaren een rookverbod instellen en handhaven. Het hof in Den Bosch stelt nu dat die eis niet op de Tabakswet is gestoeld. Kortom: Klink meet met twee maten en rechtbanken oordelen diametraal verschillend over de uitleg van die wetgeving…

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.