Sociale sferen & democratie

In een interview, een tijdje geleden, merkte Wouter Bos op dat mensen beslissingen maken als burger, maar soms ook als werknemer, investeerder of consument, hij verwees hierbij naar het werk van Robert Reich. Dit gecombineerd met de discussie over de toekomst van de functionele bestuurslaag van de waterschappen inspireerde me tot het uitwerken van het idee van een democratie op basis van verschillende sociale sferen. Het idee gaat intellectueel terug op Walzer's Spheres of Justice. Hij stelt voor dat er in verschillende sociale sferen verschillende principes van rechtvaardigheid gelden. Hoe zou een democratie eruit zien waarbij burgers de kans krijgen om vanuit verschillende maatschappelijke rollen en daarbij horende belangen en principes van rechtvaardigheid te kunnen stemmen?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het westen doet er steeds minder toe

East is the new West (Foto: Flickr/estherase)

Het was een erg duidelijke “fuck you” richting het Internationaal Strafhof, vorige week. De Arabische Liga verwierp het arrestatiebevel tegen Bashir, de altijd gezellige man achter Darfur.

De redenen zijn waarschijnlijk divers. Allereerst natuurlijk dat veel van de leden van de Arabische Liga zelf ook niet zo’n goede naam hebben op het gebied van mensenrechten. Maar er speelt waarschijnlijk nog meer. Bijvoorbeeld: het westen heeft, vooral dankzij het Amerika van Bush, een stuk van haar morele leiderschap verloren. Op Abu Ghraib en Guantanamo wordt de gehele westerse wereld aangekeken. Veel van de leiders van ‘probleemgebieden’ vinden het westen inmiddels geen haar beter dan zijzelf.

Aan de andere kant heeft ons machtigste niet-militaire wapen, de economische sanctie, de afgelopen tijd stevig aan kracht ingeboet. Sommige landen trekken zich geen zak aan van wapen- en andere embargo’s. Een aantal van die landen hoeven dat ook helemaal niet te doen. Rusland en China zijn te groot en te belangrijk voor de wereldeconomie om met sancties te kunnen raken. Sterker nog, ze gebruiken de door sancties getroffen landen om hun invloed uit te breiden. De enigen die nog echt door sancties worden getroffen zijn de burgers van een land, waarbij het verschil in welvaart en mogelijkheden tussen de elite en het gewone volk alleen maar toeneemt, en de kans op een eventuele machtsovername dus afneemt.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.