Sinds enkele dagen krijg ik vanuit Nederland de nodige vragen omtrent de massaslachting van 72 illegale migranten in de Noord-Mexicaanse deelstaat Tamaulipas. De belangrijkste daarvan is: waarom? Waarom toch zoveel bloedvergieten? Waarom richt de georganiseerde misdaad zich op migranten op weg naar de Verenigde Staten? Het antwoord is niet eenduidig, want er zijn nog heel wat twijfels over de toedracht van het drama. Vorige maand schreef ik in Trouw over de situatie van illegale migranten in Mexico, waarbij ik op reportage ging bij het opvangtehuis van pater Alejandro Solalinde, in de deelstaat Oaxaca. Hij schept veel duidelijkheid over de situatie van migranten: ?De georganiseerde misdaad verdient grof geld aan mensensmokkel en ontvoeringen. Migranten worden door criminelen gedwongen familieleden in de Verenigde Staten om geld te vragen voor hun vrijlating. Soms worden ze vermoord. Het kwetsbaarst zijn zij die de Verenigde Staten niet hebben kunnen bereiken, maar tegelijkertijd niet meer naar eigen land terug kunnen. Ze stranden hier en kunnen geen kant op.? Aan de Mexicaanse autoriteiten hebben ze volgens Solalinde weinig. ?Heel veel mensen in de overheid zijn zelfs betrokken bij de ontvoeringen, tot gouverneurs van deelstaten toe. De migranten zijn handelswaar, je kunt er veel geld mee verdienen.?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Kinderen zouden high kunnen worden op digitale drugs: mp3-tjes met bepaalde muziek. Het bureau voor narcotica-bestrijding in de staat Oklahoma waarschuwde deze zomer alle scholen en ouders.
Dat tieners trippen op muziek, is niet nieuw. En dat ouders bang zijn voor slechte invloeden daarvan ook al niet. En nu zou het dan een hype zijn om muziek te downloaden waarvan je buiten jezelf kunt treden. Op zich lijkt dat onschuldig: je tript zonder schadelijke stoffen en er is nog geen slachtoffer gemeld. Maar het gevaar zou ‘m erin zitten volgens de narcotica-bestrijders, dat kinderen die dit doen, snel meer zullen willen en dan naar andere soorten drugs grijpen.
Marketing
Is i-dosing een drug? Is trippen op muziek gevaarlijk? Volgens Roel Kerssemakers van verslavingsinstituut De Jellinek niet, zoals hij uitlegt in een filmpje op Nos Headlines.
Hij vindt het zelfs totale onzin om van een drug te spreken, omdat geluid je beloningscentrum niet op dezelfde manier kan prikkelen zoals andere drugs dat kunnen. Hij wil wel geloven dat als je muziek prettig vindt, je daarvan in een soort trance kunt raken. Maar hij ziet geen enkel risico voor verslaving. Volgens hem gaat het om een marketing-truc waarmee een hype gecreëerd wordt om nieuwe muziek te kunnen verkopen. Inderdaad heeft het als marketing-truc wel gewerkt: zelfs hier schrijven we er nu over…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
[youtube=4×3]d8M348ypN2Y[/youtube]
“We’re sitting here as a teaching staff, always short on money, and we’re thinking, ‘Gosh, all the money it takes to fly that helicopter and hire all those people, it would be great to have this for education.’ ”
Het vermoeden dat er op een tuin van een school, gebruikt voor het bekendmaken van scholieren met hoe plantjes groeien, wel eens wietplanten zouden kunnen groeien, leidde tot een stevige politie-inzet. Mooi voorbeeld van verkeerde prioriteiten in het besteden van overheidsgeld.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
