Buma/Stemra snapt het nog steeds niet

"Fair Play Music", zo heet de nieuwe regeling van Buma/Stemra waarin het tonen van muziekfilmpjes op je eigen site wordt gereguleerd. Op de voorpagina van de aankondiging staat een kekke otter met een koptelefoon op, en de folder als geheel doet nogal hip aan. Maar de regeling die wordt uiteengezet is niets minder dan middeleeuws. Buma/Stemra hakt wederom met de botte bijl op de vele hobbyisten en amateurs die voor de lol een blogje bijhouden en daar af en toe een filmpje van bijvoorbeeld YouTube op plaatsen. Tot zes filmpjes op je site? Klabam! 130 euro exclusief btw per jaar! Zeven filmpjes? 260 euro ex btw. De organisatie ziet het embedden namelijk als opnieuw uitbrengen van het materiaal. Daarbij gaat de achterlijke organisatie doelbewust voorbij aan het feit dat vele artiesten hun materiaal zelf op YouTube plaatsen met als doel dat ze op de sites van fans worden geplaatst. Als dat niet de bedoeling was dan zouden ze die mogelijkheid wel hebben uitgezet. Wat helemaal bespottelijk is is dat de organisatie geen rekening houdt met het aantal keer dat de clip bekeken wordt op de site. Truus met haar Frans Bauer fanblog met 30 bezoekers per maand wordt dus net zo hoog aangeslagen als bijvoorbeeld NU.nl, dat miljoenen bezoekers heeft.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.