Waarin de auteur maar weer eens pleit voor actieve donorregistratie Het kan niemand ontgaan zijn dat het deze week donorweek is. Het zal waarschijnlijk enkele tienduizenden nieuwe donoren opleveren. Dat is goed nieuws, maar het zal geen zoden aan de dijk zetten. Ongeveer de helft van de veertien miljoen 15-plussers in Nederland is te laks om even naar www.jaofnee.nl te gaan en ja of nee in te vullen. Er zal voor honderd tot tweehonderd mensen die elk jaar overlijden en de 1300 (vaak doodzieke) mensen op de wachtlijst weinig veranderen. Een manier om hier echt verandering in te brengen is om over te gaan op het Actieve Donor Registratiesysteem (ADR). Je krijgt dan tot twee maal toe een bericht om je te registreren, en als je dat niet doet wordt je ingeschreven als donor. Mensen die ingeschreven staan worden hier regelmatig aan herinnerd, en kunnen zich heel eenvoudig afmelden. Dit 'ja, tenzij'-systeem, zoals het ADR-systeem ook wel bekend staat, levert volgens het meest grondige en recente onderzoek 21 tot 26% meer donoren op. Waarom doen we dit niet?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.