Het staat niet in het partijprogramma. Dus.

Freek Jansen is voorzitter van de jongerenafdeling van Forum voor Democratie en had afgelopen zaterdag een boreaal feestje met aanhangers en partijprominenten. Het verslag in de Volkskrant levert een beeld op dat mijn indruk van die club vrij precies bevestigt. Ze denken écht dat er een complot is van “[…] de gevestigde orde. Ze leren ons dat de Nederlander niet bestaat, dat onze geschiedenis slecht is, dat we een onaflosbare erfschuld dragen waarvoor onze wereld tot een einde moet komen. Via de angst voor sociale isolatie dwingen zij ons apathisch in te stemmen met onze eigen afschaffing.” Ik vraag mij bij dat soort uitspraken altijd af, waarom iemand ook maar een seconde zou denken dat ik mij en de mijnen, of jou of wie dan ook zou willen afschaffen. Nou ja, stiekem zou ik hún wel graag afschaffen, maar ik neem ook genoegen met sociale isolatie. Het staat niet in het partijprogramma. Dus. Want. De grap is dat hier heel duidelijk wordt dat alles wat Dingetje uitkraamt, wel degelijk serieus resoneert bij zijn aanhang. Terwijl ons op allerlei manieren steeds wordt voorgehouden dat er heus geen sprake is van vrouwonvriendelijkheid en racisme, want het staat niet in het partijprogramma. Meneertje zelf verschuilt zich continue achter artistieke vrijheid, pseudowetenschap en andere rookschermen. Aanhangers verdedigen die houding met hand en tand op internet, zaniken dat op alle slakken zout wordt gelegd en dat je verdorie ook NIKS MEER MAG ZEGGEN!

Door: Foto: Bron: pixabay.com
Foto: https://pixabay.com/nl/photos/lavendel-natuur-bloemen-planten-3576129/

Het zwakke geslacht

, door

COLUMN - Ik heb maar eens het bizarre essay van Dingetje in American Affairs helemaal gelezen. Het scheelt dat het in het Engels is, want normaal gesproken ben ik na 3 regels van wat die pipo schrijft al doodmoe van ergernis. Hij is bepaald geen begenadigd schrijver, zoals hij ook geen goede spreker is. Dus ik had het liever gelaten bij de passages die ik via allerlei (opinie-)artikelen had meegekregen, maar als ik er zelf over blaten wil, kom ik er natuurlijk niet onderuit.

Ammehoela

Vorig weekend had ik er met mijn vriend al kort een discussie over. Hij is zo’n type dat nogal makkelijk in praatjes trapt (sorry schat), en hij zei dan ook opgewekt dat Dingetje toch alle kritiek afdoende had weersproken…? Het was toch gewoon maar een boekbespreking? Ja AMMEHOELA! Haha hij weet wel hoe hij me op de kast krijgt, toen ik een kwartier later uit de auto stapte was ik helemaal schor van mijn heftige tirade. Ik geloof niet dat ik heel veel indruk heb gemaakt trouwens, de meeste dingen die ik te berde bracht, werden nog net niet met een schouderophalen beantwoord. Wat me natuurlijk best dwars zit, maar goed, dit stuk gaat niet over hem.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal tv | Dingetjes verborgen commentaar op zijn eigen angst en eenzaamheid

, door

COLUMN - Omdat het de laatste dagen alleen maar over Dingetje gaat en elk woord dat aan Dingetje wordt besteed er eigenlijk één teveel is, heb ik elke Dingetje vervangen door Dingetje.

Had ik mijn taak als uw plaatselijke tv-recensent een beetje serieus genomen, dan had ik gisteren mijn kijkbuis afgestemd op de strijd der titanen, gemodereerd door de kersverse Nipokowschijfwinnaar. Maar helaas: mijn huisarts heeft mij uitdrukkelijk verboden om tv-debatten te bekijken. En ook voor Jeroen Pauw heb ik inmiddels een fikse allergie opgebouwd. Mijn gezondheid staat het eenvoudigweg niet toe. Nog een geluk dat deze rubriek ‘Geen bal op tv’ heet. Dat ontslaat mij van elke verplichting om het over tv te hebben.

Om toch nog een beetje aansluiting te vinden bij de actualiteit ben ik toen toch het essay van Dingetje over Michel Houellebecq gaan lezen. Als soundtrack had ik Teatime Dub Encounters aan staan, het veel te kort durende gesammtkunstwerk van Iggy Pop en Underworld. Dat deed ik dan weer om een beetje in de sfeer te komen van de documentaire To Stay Alive – A Method (hier te bekijken), waarin Iggy Pop op bezoek gaat bij Houellebecq. De documentaire is geregisseerd door Erik Lieshout, Arno Hagers en Reinier van Brummelen en gebaseerd op Houellebecqs essay Rester Vivant – Méthode uit 1991. Het essay heb ik niet gelezen, maar de documentaire is een ode aan misfits die hun draai niet kunnen vinden in de maatschappij, aan de duistere kanten van het leven en aan de kunst die daaruit voortkomt.