Papier taboe bij ICT-bedrijf Decos

Volledig papierloos werken? Het kan. ICT-bedrijf Decos doet het al een tijdje. Op het hoofdkantoor in Noordwijk is nauwelijks een snippertje papier meer te vinden. Geen blocnotes, geen kranten, geen servetten en geen dikke pakken vergaderstukken. Nee, zelfs geen toiletpapier. Het vegen van de bips gaat met een waterstraaltje en soort föhn, die alles weer netjes droog blaast. Ook alle papieren post gaat terug naar de afzender, met een keurige uitleg erbij. Overtreders worden bestraffend toegesproken. De regel is: je komt er één keer mee weg. De volgende keer dat je Decos bezoekt heb je geen papier meer bij je. Dat geldt voor iedereen. Voor medewerkers en klanten, maar ook voor bijvoorbeeld de Belastingdienst. Leveranciers die blijven volharden in het versturen van papieren rekeningen of offertes worden vervangen. Je hebt nu eenmaal principes of niet. Directeur Paul Veger loopt graag voorop als het om duurzaamheid en vernieuwing gaat. Papiervrij werken is leuk, maar Veger gaat graag nog een stapje verder. Zo werkt Decos aan een robot, die de klanten bij de voordeur ophaalt, koffie aanbiedt en de garderobe wijst. Hangen buiten elke vergaderzaal touchscreens waarmee medewerkers door het hele pand ruimtes kunnen reserveren. En is op een groot televisiescherm in de lobby de exacte positie van elke leaseauto van het bedrijf te zien. Big Brother? Nee, transparantie. Het zijn per slot van rekening bedrijfswagens.

Door: Foto: Terry Freedman (cc)

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.