als het ware achterwaarts, de grens overgetuimeld. Het is ook niet minder dan dat: 9,5 miljoen kilometer China. Enter een empire. Met eenvoud en tristesse. Het doel wordt afschampen op Peking. Expres. Het is daar al druk genoeg. Als een snode deux-chevaux en hotsend zal het rollend materiaal uit Ogen Open bestaan, en Monden dicht. Gnuiven en snuiven aan taal en perk, aan de roes van rochelende verkoudheden op een drieklovendam. Notiore vetzakken, Chi-Nah. Maar weemoed en beschonken nevel over het land: meer openharten dan hier zijn er niet veel.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De jeep in, het stof overboord.
Hoe heerlijk klinken deze klanken, Vèt Limburgs, en veul kènderen. Met zulke reisgenoten heb je niets te vrezen. Langzaam wordt duidelijk dat Ensor alive and well is, and living in Mongolia. Men neme er het voortdurend waaien bij, geluiden zijn of alles of nada. Limburgse Waaikes. Maar de kleuren! Die zijn van een ongehoorde kwaliteit. Of er het grijs van de treinsluier doorheen gaat, of de kleurug gele paaltjes, Monogolia, Monochromia, Mondo Mondriana. Hey: zo maak je die ronde hut, bron van alles, en geef Koolhaas een trap van ons.
Uiteraard weerzint China ons, uiteraard spoeden we ons easteasteastwart dernaartoe. Bezeten van een stoornis. Af en toe stoppen voor een quickie lookie around. Niet schrikken van de bek op het laatst. Het zijn ik niet.
Kans is niet ondenkbeeldig dat we op de trein verdergaan.
Greased Lightnin’! Er bestaan mensen op de nets die één flimpje plempen op de Tjoetjoe, en dat is dan dit, uit de Gobi.
Hoe kan je daar niet van houden? Elke reiziger is een eenzame ziel, leerden we al, met de illusie van z’n nomadisch kingdommetje. Derhalve is het Djengis die de beschermheer is van elke travellaar. Ook jij daar, opgesloten in een beregend huis, geprangd tussen droom en ‘should have done’, ook jij bent een reizende – het gaat over dislocatie, uiteindelijk, sinds we al die millennia uit Afrika gaan lopen zijn.
Ziet, die twee. Voor hotel Ulaanbaatar: dit koppel. Ze zitten er altijd. Altijd heeft zij de buidel vast, zowel op straat als thuis. De fidele man met ongeknakte trots, maar met miserie als broer – wie van die twee besloot om naar de stad te gaan en te zingen voor centen?
Ah, fuck it. Morgen gaan we naar China.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
some kind of happiness is measured out in miles what makes you think you’re something special when you smile?
de rondheid van ziel! Het zijn de tenten! Nomads round up better is de populairste przewalski’s bumpersticker. En verrek: men zou in vrede kunnen geraken met een mogelijkheid tot een gedachte dat het leven dakdagelijks mooi kan zijn zo hoog.
Want ziet: geselecteerd op Vriendelijke Ogen heeft deze Mongolian Chap (5″ vid) iets méér gedaan dan wat keien in een rivier verlegd. Met Ghandiaanse rust wist hij een boel bulldozers op andere gedachten te brengen, met de Goldman “put your money where your mouth is” Prize 2007 aan zijn riem als kers!
En wat blijkt: tot groene jalouzie en rode blijdschap van Carlos hier naast mij heeft een landgenoot van mij de 2008 in da pocket!
Laat u niet misleiden door zijn al even zachte blik: het is ne nijdigaard als het op Goed Doen Zonder Loellen aankomt (5″ vid). Congrats et Kudos Ignace vanuit opper-Mongolië!
Mongolia-Devo. De Gobi! De geflipte Spanjaarden mit Deutsche inschrijvingskaart Paarse Personenwagen gaan dollen in Mongoliä – al gaan bij ons toch de oranje hoaxlichten aan. Moediger zijn deze fietsers, maar daar kleeft in het voorbijrijden, naast stof, toch ook weer iets droevigs, overbodigs aan. Been there, done that, so what.
Wij draaien de krank nog eens op (9 sec), en headen richting een soort oprechtheid die we hier toch niet zullen vinden, teveel van een ander planeet als wij zijn. slechts 7° zuidelijker, maar een bloody 106° oostelijker. Maar we kunnen proberen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Donderden de donderdagen de dragondersten der Djengiskanen?
Het is maar een alliteratie als was het der Doctorandus D., toch is het een heuglijk moment. Alle schijn heeft het ervan,
dat de doorsnee Mongool wàt blij is geweest met de glasnost.
Het bracht eindelijk dat gewicht vanuit het verleden op hedendaagse schouders tot rust.
Je zal ooit maar 22% van het oppervlak van de aarde hebben bezeten, wat kan je anders doen dan wijs en een beetje besmuikt glimlachen en geduld uitoefenen omtrent wat evolutionair komen gaat?
Eigenlijk is Mongolië de evenknie van Italie.
Het waren de twee grootste empires ooit, en ook de voetbal kent met verstomming slaande hoogtepunten.
Ik voel me doorstroomd van gelukzaligheid – zullen we hier niet wis en drie de ware poëet aantreffen, hier in Mongolië? En neen, niet de chakraneuker of de Boeddistiese shnull, maar de man/vrouw die geboren werd en zal sterven met twinkel in de ogen en rust in het hart? Een ChampionsLeague van aardbewonders, en Onze M/V wint de finale?
Laten we hopen. Carlos naast me op de sjokbus kijkt me wijfelend aan, maar ik ken m’n reisgezel: hij is haast méér op zoek naar die bevangen puurheid dan ik.
Rararaspoutin gezongen door een schwanze deutscher, T34s die dreunen over de steppe van oost naar west, Stalinorgelsgalore – Russen zijn riedels, en voor even zijn we zat van hen, dronken van driest distress, en steken we morgen de grens over: Monty Mongolia, ja!
“Neen” kreet de dorpsoudste, “steek die Lada niet in de fik!”.
Lucifer gedoofd, ons in de lokale Krvatsj aan de Google Earth gezet, bleek dat de dorpsjongste (=zoon van de dorpsoudste) zegge en schrijven 52 bosbranden op GoogleEarth heb gespot. Machtig, als’t niet zo griezelig was. Kijk maar, en ze toonden deze foto – precies waar wij waren, en hun datsja wàs.
Zo laten we de Federatie Fjodr Federovitsj achter ons, en sluipen onder sterren over een half uur de grens over.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
kyzyl!! Hoofdstad van het transparante! Samen met Timboektoe, Samarkand, Caracas, Konstantinopel of Lahore zou Kyzyl in deze rij moeten thuishoren. Gisteren geveld door een vreemde voedselvergiftiging kunnen Carlos en ik toch vandaag onze vreugde niet op. Kyzyl! En was er een feynere man dan Feynman? Levenslang op zoek naar hier. We hebben geplengoffred, duly. Vervuld van Djengiskaanse liefde voor het subtiele spel der Schaapwerpen Tenmidden Een Wolk Van Stof (Karaoke-Opportunity!) en kunnen verpozen tussen de lange benen van de Groengeverfde Schone Met Haar Groene Poesje en het Regiebeest alvorens nog eens vol te gooien in een Teletijdmachine, vermomd als benzinepomp.
Wat nog meer vermomd is, als, zullen we maar zeggen, Damien èn de Antichrist in één, is dit Djenxploitation-optreden van The Unkown Boy. Cute zeggen de comments, maar u weet wel beter zo dadelijk, wanneer u Morpheus’ Rijk binnentreedt en ZIjn Stem niet meer zo cute is.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
